با توجه به قدرت خرید متقاضیان مسکن، این روزها واحدهای کوچک متراژ محبوبیت خیلی زیادی پیدا کرده اند و حتی سیاست سازندگان برای ساخت و ساز را نیز تغییر داده اند. اما این موضوع، چه تبعاتی برای سرانه مساحت مسکونی خواهد داشت؟
به گزارش پرشین سازه ، قانون تاکید دارد که هر یک از افراد جامعه باید در مسکن مناسب سکونت داشته باشند. در صورتی که افراد قادر به تهیه مسکن برای خود نباشند، دولت باید دست به کار شده و برایشان مسکن بسازد.
علاوه بر این، طرح های تفصیلی شهرداری نیز برای هر فرد، سرانه ی مشخصی از مساحت واحد مسکونی را در نظر گرفته اند. افراد باید بتوانند در منزل مسکونی خود استراحت کنند، فضایی برای مطالعه، طبخ غذا، مهمانداری و…داشته باشند. تنها از این راه است که می توان کیفیت مناسبی برای زندگی به دست آورد.
اما در خانه هایی که متراژ کمی دارند، چگونه می توان آسایش و آرامش مورد نظر را به دست آورد؟ به همین دلیل است که ساخت واحدهای نقلی و کوچک متراژ مخالفان زیادی دارد. اما واقعیت های بازار و بودجه ی محدود بسیاری از متقاضیان مسکن، چیز دیگری می گوید.
مدیرعامل اتحادیه تعاونی های عمرانی تهران، یکی از طرفداران جدی ساخت واحدهای مسکونی کوچک متراژ است و حتی طرح مسکن ۲۵ الی ۳۵ متری را نیز ایشان مطرح نمود.
خشایار باقرپور می گوید که معاملات مسکن در سال جاری به کمترین میزان خود در طی ۱۰ سال گذشته رسید و کار به جایی رسیده که خیلی از دهک های جامعه قادر به خرید مسکن نیستند.
البته نمی توان اعلام کرد که قیمت مسکن بی دلیل رشد کرده است. افزایش تورم نهاده های ساختمانی و قیمت زمین منجر به این رشد شد و طبیعی است که قیمت تمام شده مسکن نیز بالاتر می رود.
اما با ساخت مسکن اقتصادی و کوچک، می توان این مشکل را برطرف کرد. در واقع، حالا ساخت این واحدها به یک الزام اجتناب ناپذیر تبدیل شده است.
از سوی دیگر، این طرح مخالفان خود را هم دارد. یکی از اساتید دانشکده شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران می گوید که دلیل اصلی گرانی مسکن، کمبود عرضه زمین است.
محمدصالح شکوهی تاکید می کند که ساخت مسکن کوچک متراژ برخلاف سیاست هایی است که دولت سیزدهم به دنبال آن است. در این واحدهای مسکونی، امکان فرزندآوری وجود ندارد و با فرهنگ ایرانی اسلامی ما نیز مطابق نیست.
این استاد دانشگاه اعلام کرد که با ساخت مسکن کوچک، سرمایه های خُرد به این بازار هجوم می آورند و خود به عاملی برای گرانی بیشتر مسکن تبدیل می شوند.
یکی دیگر از موافقان ساخت واحدهای نقلی، عضو سابق هیئت مدیره نظام مهندسی تهران و کارشناس مسکن است. وی می گوید که داشتن یک واحد ۲۵ متری از نداشتن خانه بهتر است.
بیژن خطیبی می گوید که باید شرایط اقتصادی کنونی را پذیرفت. به همین دلیل واحدهای کوچک متراژ برای شروع زندگی جوانان مناسب است.
به این ترتیب جوانان می توانند چند سال بعد از خرید این خانه ها، متراژ مسکن خود را بزرگتر کنند.
معاون مسکن و ساختمان وزارت راه و شهرسازی نیز مخالف قطعی ساخت این واحدهای مسکونی است. چرا که چنین واحدهایی با نیاز خانواد تطابقی ندارد و ممکن است ده ها آسیب اجتماعی از خود به جای بگذارد.
هادی عباسی به اصل ۳۱ قانون اساسی اشاره کرد که بر اساس آن، تمام شهروندان ایرانی باید متناسب با نیاز خود مسکن داشته باشند.
یکی دیگر از کارشناسان مسکن به نام مهدی سلطان محمدی هم موافق ساخت این واحدهاست. از دیدگاه او، تحلیل هایی که در خصوص ساخت این واحدها انجام می شود، یک جانبه است. همه فکر می کنند که خانواده ها قادر به تربیت فرزندان خود در محیط های کوچک ۲۵ الی ۳۵ متری نیستند.
اما واقعیت اینجاست که در جامعه ایرانی، جوانان و دانشجویان زیادی هستند که به تنهایی زندگی می کنند و نیاز به مسکن دارند. در چنین شرایطی، نمی توان هزینه بیشتری به این افراد تحمیل کرد و ساخت مسکن ۲۵ متری می تواند امید به خانه دار شدن را در میان این افراد بیشتر کند.
یکی از پژوهشگران اقتصاد شهری که مخالف ساخت واحدهای کوچک مقیاس است، اعلام می کند که دلیل اصلی گرانی مسکن، تبدیل شدن این کالا به نوعی کالای سرمایه ای است و ربطی به عرضه و تقاضا ندارد که ساخت واحدهای کوچک متراژ بتواند اثری در آن داشته باشد.
بر اساس گفته های سامان ولی نوری، تعداد خانه های کلانشهری مثل تهران برای ساکنان آن کافیست و نیازی به ساخت واحدهای جدید ندارد. مشکل اینجاست که این واحدها عرضه نمی شوند و به دست متقاضیان نمی رسند.
دست دلالان و سوداگران به این واحدها خواهد رسید و در نهایت، سرنوشت این واحدها به سرنوشت منطقه ۲۲ تهران تبدیل می شود که در حال حاضر بیش از ۴۵ هزار واحد خالی دارد.
