خانه های خالی به یکی از معضلات بزرگ تبدیل شده اند. تهران پر از خانه هایی است که حتی رنگ ساکن را به خود ندیده اند و از بدو ساخته شدن، خالی مانده اند و صرفا برای دلالی و سوداگری، خرید و فروش می شوند.
به گزارش پرشین سازه ، خالی ماندن املاک حتی به واحدهای تجاری نیز سرایت کرده است. بسیاری از واحدهای تجاری واقع در برج ها، خالی مانده اند. این در حالیست که خالی ماندن آن ها، ضرر است.
نکته ی جالب توجه اینجاست که بسیاری از این واحدهای تجاری خالی، متعلق به نهادهای دولتی هستند. می توان از این واحدهای تجاری، استفاده های زیادی در راستای ارتقاء اقتصاد و تجارت داشت اما به نظر می رسد که خالی ماندن این واحدهای تجاری، به نفع مالکان آن هاست.
یکی از کارشناسان حوزه ی مسکن می گوید که با گسترش فضای مجازی و دفاتر آنلاین، واحدهای تجاری کارایی اولیه ی خود را از دست داده اند و به شکل سنتی از آن ها استفاده نمی شود. به همین دلیل، کسانی که در حوزه هایی مثل ساخت واحدهای تجاری سرمایه گذاری کرده اند، دچار ضرر و زیان شده اند و نمی توانند به سادگی واحد خود را بفروشند یا حتی اجاره بدهند.
فرشید ایلاتی می گوید که وجود واحدهای خالی تجاری نشان می دهد که تعریف سنتی از دفتر تجاری تغییر کرده و بیشتر کسانی که کسب و کاری دارند، نیازی به مکان فیزیکی پیدا نکرده اند. در واقع دفاتر آنلاین توانسته در میان مردم، محبوبیت زیادی کسب کند.
در سال های گذشته، ساخت واحدهای تجاری برای سرمایه گذاران جالب بود چرا که مردم از این واحدها استقبال می کردند. اما حالا که متقاضی چندانی برای واحدهای تجاری وجود ندارد، میزان ساخت و ساز برج های تجاری نیز کمتر شده است.
فرشید ایلاتی در بخش دیگری از صحبت های خود به معضل بزرگ واحدهای تجاری خالی اشاره کرد و خاطرنشان ساخت:
دولت می تواند از شهرداری ها کمک بگیرد و املاک تجاری خالی را در قالب طرح های حمایتی در اختیار برخی از شرکت های دانش بنیان یا صنوف قرار دهد. به این ترتیب، واحدهای تجاری مزبور از وضعیت راکدی که دارند نیز خارج می شوند.
در واقع، ضرر خالی ماندن این واحدهای تجاری خیلی بالاست. چرا که اساساً قیمت و ارزش بالایی دارند و می توانند در حوزه های مختلفی به کار بیایند.
یکی دیگر از سوالاتی که در رابطه با این واحدهای خالی مطرح می شود، این است که آیا امکان استفاده از این واحدهای تجاری در اجاره داری حرفه ای وجود دارد یا خیر؟! برخی از دستگاه های دولتی، امکان مولدسازی دارند و می توانند به جای فروش این واحدها، آن ها را اجاره بدهند!
فرشید ایلاتی اعلام کرد که اجاره دادن این واحدهای تجاری برای مالکان دولتی آنها، هزینه بر است. بنابراین ترجیح می دهند که به جای اجاره، آن ها را بفروشند.
وی در ادامه به کشورهایی اشاره کرد که به صورت حرفه ای، وارد بحث اجاره داری شده اند. در واقع کار برخی از نهادهای توسعه گر همین است. این نهادها، املاک دستگاه ها و سازمان های مختلف را شناسایی می کنند و به شکل حرفه ای، این املاک را اجاره می دهند. به این ترتیب، عملاً این املاک را وارد چرخه ی مصرف می کنند.
علاوه بر این، وجود نهادهای توسعه گر باعث می شود که هزینه های اجاره داری برای سازمان های مالک، کمتر شود. به همین دلیل، بهره وری این سازمان های دولتی نیز بالاتر می رود.
یکی از بزرگ ترین مشکلات کشور برای اجرای چنین طرح هایی، عدم آگاهی از تعداد دقیق واحدهای خالی مسکونی و تجاری است. بانک اطلاعاتی املاک کشور، ضعیف است و به روز نشده! به همین دلیل اساساً نمی توان تعداد دقیق این واحدها را برآورد کرد.
در کنار دیتابیس ضعیف، اجرای قانون مالیات بر خانه های خالی نیز به درستی صورت نمی گیرد. در واقع زمانی که اطلاعات درستی در دست نباشد، نمی توان قانون مزبور را به خوبی اجرا کرد.
بخش زیادی از واحدهای نوساز تهران خالی مانده اند. این در حالیست که به شدت کمبود مسکن مشاهده می شود و خیلی از خانوارها، ناچار شده اند به حواشی شهر و شهرهای اقماری مهاجرت کنند. در صورتی که قوانین مربوط به خانه های خالی، به درستی اجرا شود، می توان تا حدی قیمت مسکن را کنترل کرد. اما حالا می بینیم که علاوه بر واحدهای مسکونی، وضعیت واحدهای تجاری نیز جالب نیست و بخش زیادی از آن ها خالی مانده اند.
