بر کسی پوشیده نیست که در حال حاضر بخش زیادی از اقتصاد ایران سهم چینی هاست. اما هیچکس فکر نمی کرد که بخش زیادی از این سهم خواهی به بازار مسکن مربوط باشد. در واقع، گفته می شود که سیاستگذاران کشور، حوزه ی مسکن را به چینی ها تقدیم کرده اند.
به گزارش پرشین سازه ، اولین بار که زمزمه حضور شرکت های چینی در حوزه مسکن ایران مطرح شد، مربوط به حضور ایشان در طرح نهضت ملی مسکن بود.
در ابتدا دولت، چنین خبری را تکذیب کرد اما طولی نکشید که یکی از نمایندگان مجلس با صحبت های خود، مهر تاییدی بر این موضوع زد. تصور بر این بود که حضور چینی ها به انتقال تجربه و فناوری محدود باشد اما به نظر می رسد که عملاً بازار مسکن سازی را به دست گرفته اند.
ماجرای حضور چینی ها از کجا آغاز شد؟!
در حوزه های مسکن سازی، حضور شرکت های خارجی همیشه وجود داشته است. از شرکت های ترکیه ای گرفته تا شرکت های آلمانی! اما حضور چینی ها از ساخت واحدهای نهضت ملی مسکن شروع شد.
نماینده وزیر راه و شهرسازی در اواسط مهرماه امسال، در طی یک نشست خبری اعلام کرد که چینی ها نیز در این طرح مشارکت خواهند کرد.
حسن تیزمغز حتی به هزینه های دلاری حضور این شرکت ها نیز اشاره کرد و خاطرنشان ساخت که هزینه های ساخت هر متر مربع مسکن به دلار نیز مشخص شده است.
البته در جلسه ی مزبور، صرفاً از شرکت های چینی صحبت نشد. بلکه از شرکت های بلژیکی نیز نام برده شد که احتمالا در طرح مسکن سازی مشارکت خواهند کرد.
بر اساس صحبت های حسن تیزمغز، قرار بود نیروی انسانی و مصالح ساختمانی از داخل کشور تامین شده و در اختیار شرکت های خارجی قرار بگیرد.
قیمت ساخت هر متر مربع مسکن، ۲۰۰ الی ۳۰۰ دلار برآورد شده بود. بر اساس صحبت هایی که شنیده می شد، چینی ها مشتاق مشارکت در طرح مسکن سازی ایران بودند.
نقش شهرداری در واگذاری بازار مسکن به چینی ها!
واگذاری بازار مسکن کشور به چینی ها فقط با تلاش های دولت رخ نداده! بلکه شهرداری نیز شریک چنین واقعه ای است. در ابتدا قرار بود که حضور چینی ها به ساخت پروژه های نهضت ملی مسکن محدود باشد اما خیلی زود، این شرکت ها در طرح های دیگری نیز ورود پیدا کردند.
معاون شهرسازی و معماری شهردرای تهران اعلام کرد که شهرداری، طرحی به نام ساخت مسکن چینی دارد و مذاکرات اولیه با چینی ها را نیز انجام داده است.
حمیدرضا صارمی تصریح کرد که مذاکرات مربوطه، فقط با شرکت های خصوصی چینی بوده و هنوز هم توافق قطعی صورت نگرفته است.
در واقع، هدف شهرداری این بود که اجرای طرح کلید به کلید را به عهده شرکت های چینی بگذارد. بر اساس این طرح، زمین های ذخیره ای که بیشترشان بالای یک هکتار دارند و در بافت فرسوده قرار گرفته اند، در طرح کلید به کلید به کار رفته و ساخت مسکن در آنها انجام می شود.
صارمی تاکید کرده بود که علاوه بر ساخت و ساز، چینی ها باید تکنولوژی خود را نیز به تهران انتقال بدهند.
سازندگان داخلی جا ماندند!
یکی از اصلی ترین تبعات این تصمیم، جا ماندن سازنده های داخلی از بازار مسکن است. بیشتر این سازندگان سال هاست که به دلیل تورم، گرانی و نبود متقاضی کافی برای واحدهای آماده ی خود، از بازار مسکن رانده شده اند و عملاً بیکارند!
حتی حاشیه سود این سازندگان نیز دچار افت شدیدی شده و به همین دلیل بخش زیادی از آنها، شغل خود را تغییر داده اند و به بازارهای دیگری روی آورده اند.
تصویب طرح نهضت ملی مسکن توانست روزنه ی امید را به دل سازندگان داخلی بتاباند اما خیلی زود مشخص شد که این سازندگان، جای چندانی در طرح مزبور ندارند و مثل ادوار پیشین، قرار نیست حمایت ویژه ای از این انبوه ساازن صورت بگیرد.
البته در این مدت جلسات متعددی با حضور بخش خصوصی و دولت برگزار شد و قرار است به برخی از مشکلات آن ها رسیدگی شده و بهای بیشتری به آنها داده شود. اما تا به امروز، خبری از حمایت های دولتی نیست.
با تمام این تفاصیل، سوال مهم و اساسی اینجاست که چرا دولت با وجود پتانسیل های داخلی، از سازندگان خارجی استفاده می کند؟ چرا زیرساخت های لازم برای بهبود فعالیت اقتصادی بخش خصوصی کشور را فراهم نمی کند و زیرساخت ناچیزی که باقی مانده را هم به شرکت های خارجی تقدیم می کند؟
