در شهری که چند صد هزار واحد مسکونی خالی وجود دارد، فشار اجاره نشینی روی مستاجران اصلا پذیرفته و معقول نیست. یکی از کارشناسان مسکن خاطرنشان ساخت که اجاره بهای مسکن به قدری بالا رفته که خیل عظیمی از مستاجران ناچار شده اند به محلات جنوبی پایتخت یا حتی شهرهای حاشیه ای مهاجرت کنند.
به گزارش پرشین سازه ، حمید نجف تاکید کرد که اگر به دنبال بهبود این وضعیت هستیم، باید ساماندهی واحدهای مسکونی خالی کشور را جدی تر بگیریم.
وی تصریح کرد که باید برج هایی که سکنه ندارند، مالکانی که بیش از ۱۰۰ واحد مسکونی دارند و یا مالکانی که بیش از ۲ واحد خالی دارند، باید شناسایی شده و در جهت ساماندهی این واحدها، مالیات پرداخت کنند.
بر اساس آمارهایی که وجود دارد، بیش از چهار میلیون واحد مسکونی خالی در کل کشور وجود دارد. در صورتی که بانک اطلاعات مسکن تقویت شود، احتمالا تعداد این واحدها افزایش پیدا می کند.
حمید نجف تاکید کرد که برای ساماندهی به این خانه های خالی، دولت باید وارد عمل شده و با دریافت مالیات، مالکان این واحدها را وادار کند که مسکن های خود را به بازار عرضه کنند. به این ترتیب حتی شاید نیازی هم به ساخت ۴ میلیون واحد مسکونی نباشد.
یکی از مزیت های تقویت بانک اطلاعات مسکن این است که بلاخره، تمام واحدهای خالی شناسایی خواهند شد. به این ترتیب بسیاری از خانواده هایی که نیازمند مسکن هستند و مستاجر می باشند، به صاحبخانه شدن امیدوار خواهند شد.
این کارشناس مسکن در بخش دیگری از صحبت های خود اذعان داشت:
بخش زیادی از واحدهای مسکونی خالی در کلانشهرها و به خصوص در شمال تهران هستند. عملا استفاده ای از این واحدهای مسکونی نمی شود. بنابراین لازم است که هر چه سریع تر شناسایی و ساماندهی شوند تا بلکه نیاز مسکن یکی از خانوارها را برطرف کنند.
نجف به برج ها و ساختمان هایی در شمال تهران اشاره کرد که کاملا نوساز هستند اما خالی از سکنه می باشند. یعنی در بیش از ۳۰ الی ۴۰ درصد این برج ها، کسی ساکن نیست. به نظر می آید که اصلی ترین دلیل خالی ماندن این خانه ها، کاهش قدرت خرید و اجاره ی مردم است. به این معنی که هیچکس توان خرید این واحدها را ندارد. حتی اجاره ی آن ها نیز از توان مردم خارج شده است.
اینجاست که قوانینی مثل مالیات بر خانه های خالی می تواند وضعیت را بهبود دهد. چرا که وقتی برگه های مالیاتی برای مالکان این واحدها صادر شود، ناچار خواهند شد قیمت اجاره بها را پایین بیاورند و هرچه سریع تر برای املاک خالی خود، مستاجر پیدا کنند.
چنین اقدامی می تواند خیلی از خانواده ها را از دغدغه ی بزرگی به اسم اجاره مسکن رهایی دهد. در حال حاضر و به گفته ی آمارهای رسمی، بیش از نیمی از درآمد خانوارهای تهرانی صرف هزینه های مسکن می شود. در نتیجه مشخصاً این موضوع یکی از بزرگ ترین چالش های زندگی در این کلانشهر است.
حمید نجف از مسئولین درخواست کرد که مالکان و سازندگان این برج های خالی و کسانی که بیش از ۱۰۰ واحد خالی دارند را شناسایی کرده و مالیات سنگینی از آن ها دریافت کند. شاید از این راه بتوان آن ها را قانع کرد که زمان عرضه ی واحدهایشان به بازار فرا رسیده است!
این کارشناس بازار مسکن می گوید که بیش از ۲۰ الی ۳۰ درصد واحدهایی که در شمال پایتخت ساخته شده اند به همین سرنوشت دچارند و خالی از سکنه مانده اند.
وی همچنین خاطرنشان ساخت که بخش زیادی از مستاجرانی که در سال گذشته، قادر به تمدید قراردادهای خود نشده اند، چاره ای جز مهاجرت به محله های جنوبی و حاشیه شهر پیدا نکرده اند. شاید به نظر بیاید که چنین اتفاقی چندان بزرگ نیست اما طبعاً، تبعات اجتماعی و فرهنگی بزرگی برای جامعه به وجود خواهد آورد.
دولت اگر تصمیم به ساماندهی وضعیت اجاره نشینی در کشور دارد، بهتر است از شناسایی همین واحدهای خالی کار خود را آغاز کرده و هر چه سریع تر، راهی برای بهبود این وضعیت پیدا کند. در غیر اینصورت باید منتظر تبعات اجتماعی و اقتصادی آن باقی بماند.
آمارها نشان می دهد که برعکس نیاز جامعه و مردم، بیشتر سازندگان همچنان به ساخت واحدهای مسکونی بزرگ متراژ مشغولند. در نتیجه طبیعی است که هیچکس قادر به اجاره ی آن ها نیست و خالی می مانند.
لازم است که دولت و شهرداری، دست به دست هم داده و برای جلوگیری از وقوع این مشکل بزرگ، چاره ای بیاندیشند!
