درست مانند دیگر صنایع و مشاغل کشور، صنعت ساختمان هم از ضعف در اجرای کار تیمی ضربه می خورد. می توان گفت که پاشنه آشیل صنعت ساختمان و ایمنی آن، این است که هیچ یک از نهادهای مربوط به ساختمان سازی، حاضر به همکاری با هم نیستند.
به گزارش پرشین سازه ، در کشورهای پیشرفته، قدمت برخی از شرکت های مهندسی مشاور به بیش از ۱۲۰ سال هم می رسد. این در حالیست که عمر معتبرترین شرکت مهندسان مشاور ما به زحمت به ۵۰ سال می رسد. این نشان می دهد که انتقال تجربه و مهارت در شرکت های مهندسی ایرانی رخ نمی دهد و همکاری خوبی میان نهادهای مختلف شکل نمی گیرد.
صنعت ساختمان یکی از اصلی ترین پیشران های اقتصاد کلان است. بیش از ۲۷۰ شغل به شکل مستقیم، درگیر صنعت ساختمان هستند. ۸۰۰ شغل دیگر هم به شکل وابسته درگیر این صنعت می باشند. بنابراین همکاری میان بخش های مختلف، باعث می شود که رونق بیش از هزار شغل امکان پذیر باشد.
مهم ترین مرحله در احداث مسکن، طراحی صحیح آن است. به نحوی که در برابر زلزله و دیگر حوادث طبیعی، ایمن باشد. اما فردمحور بودن در کشور ما، به این موضوع نیز ضربه زده است. بیشتر طراحان ما به شکل فردی کار می کنند و حاضر به حضور در یک شرکت ساختمانی و مهندسی نیستند. به همین دلیل تجارب آن ها انتقال پیدا نمی کند.
بعد از چند سال متوجه می شویم که از تمام تجاربی که در طی این سال ها از طراحی ایمن سازه به دست آورده ایم، چیزی باقی نمانده است. چرا که شرکتی وجود نداشته که آنها را جمع آوری و حفظ کند.
این یکی از اصلی ترین مشکلاتی است که در حال حاضر، صنعت ساختمان به طور کلی پشت سر می گذارد. در کشورهای پیشرفته ای مثل ژاپن، سال هاست که این رویه دنبال می شود. جستجوی کوتاهی در میان شرکت های معتبر مهندسی ژاپن نشان می دهد که قدمت برخی از آنها از ۱۰۰ سال نیز عبور کرده است. طبیعی است که چنین شرکتی، تبدیل به گنجینه ای از تجارب و مهارت ها می شود.
اما در کشور ما، بیشتر طراحان برای خود کار می کنند. برخی از کارشناسان می گویند که اصلی ترین مشکل ساختمان در کشورمان، کیفیت پایین مصالح ساختمانی است. اما اگر بخواهیم به شکل ریشه ای به ماجرا نگاه کنیم، طبیعتا بحث عدم جمع آوری تجارب مطرح می شود.
هر بار که زلزله یا حادثه ای در کشور رخ می دهد، مسئولین و مهندسان غافلگیر می شوند. این در حالیست که بعد از سال ها تجربه ی پشت سر گذاشتن زلزله و دیگر حوادث، باید به سطحی از ایمنی می رسیدیم.
در کشورهایی که زلزله خیز هستند، شرکت های مهندسی به خوبی می دانند که چه طرحی برای ساختمان بزنند که در برابر زلزله ایمن باشد. چرا که تجارب طراحی سالیان دراز در اختیارشان است. اما امکان انتقال تجربه در کشور ما از بین رفته است.
این سطح از عدم هماهنگی و کار تیمی، صرفا به صنعت ساختمان مربوط نمی شود. خیلی از کسب و کارهای داخل کشور از همین موضوع رنج می برند. حتی در سطح کلان مدیریتی نیز مشکلات جدی عدم همکاری وجود دارد.
تنها راهکاری که برای برون رفت از این وضعیت وجود دارد، این است که آگاهی جمعی نسبت به طراحی ساختمان بالا برود. زمانی که مردم به حساسیت کار طراحان ساختمان آگاه باشند، راحت تر برای طراحی ساختمان هزینه می کنند. به این ترتیب، مهندسان طراح نیز لازم نیست که به تنهایی کار کنند.
در قیاس با هزینه های ساخت و خرید مصالح ساختمانی، مبالغ خیلی کمی برای طراحی سازه پرداخت می شود. باید این ذهنیت در مردم و سازندگان ایجاد شود که طراحی هم به اندازه ی اجرا مهم است. خیلی از افراد تصور می کنند که با عدم پرداخت هزینه برای طراحی ساختمان، در واقع صرفه جویی کرده اند. این در حالیست که احتمال خطر و آسیب های آینده را برای ساختمان خود بیشتر کرده اند.
زمانی که این آگاهی در ذهن مردم شکل بگیرد، برای طراحی سازه های خود به سراغ شرکت های مهندسان مشاور می روند. در نتیجه، تمایل مهندسان برای حضور در این شرکت ها نیز بیشتر می شود.
علاوه بر این، ساختمان هایی ایمن و زیبا خواهیم داشت که کیفیت بالایی دارند. مهم تر از هر چیز دیگری، تجارب این مهندسان در قالب شرکت های ساختمانی به نسل های آینده ی مهندسان نیز منتقل خواهد شد.
