صنعتی سازی مورد تاکید انبوه سازان بوده و با توجه به شکست بورس کالا برای مدیریت قیمت سیمان و فولاد، حالا تنها راهی که کاهش قیمت ساخت مسکن باقی مانده، توسعه ی صنعتی سازی است.
به گزارش پرشین سازه ، قیمت تمام شده مسکن همیشه انبوه سازان را نگران می کند و به همین دلیل، آغاز کردن یک پروژه ی ساختمانی برایشان سخت است.
به همین دلیل در طی ۱۰ سال اخیر، تولید مسکن دچار رکود شده و همین موضوع بر گرانی ها افزوده است.
بر اساس آمارهایی که سازمان نظام مهندسی ساختمان منتشر کرده، می توان گفت که رشد قیمت تمام شده از طبقات پایین شروع شده و به طبقات بالاتر هم می رسد. به این معنی که معمولا قیمت تمام شده ی واحدهای ویلایی کمتر است. بنابراین هرچه بر تعداد طبقات افزوده شود، قیمت تمام شده نیز بالاتر می رود.
با توجه به تمام این شرایط، برخی از انبوه سازان می گویند که اگر به دنبال کاهش قیمت تمام شده هستیم، باید صنعتی سازی را توسعه بدهیم.
ایرج رهبر، رئیس انجمن انبوه سازان مسکن استان تهران اعلام کرد که سیاستگذاری در خصوص نحوه ی عرضه ی مصالح ساختمانی در بورس، توسط مجلس بررسی و تصمیم گیری می شود اما هیچ یک از کارشناسان در این جلسات نیستند.
ایرج رهبر گفت:
سال هاست که ساخت و ساز دنیا بر مبنای صنعتی سازی پیش می رود اما در کشور نوعی عقب ماندگی هست که دلیلش را هم نمی دانم. قطعا اگر صنعتی سازی در پیش گرفته شود، قیمت تمام شده ی مسکن نیز کمتر خواهد شد.
وی تاکید کرد که قوانینی مثل جهش تولید مسکن در حمایت از اقشار کم درآمد است. اما از آن جایی که سازنده برآورد مشخص و دقیقی از بابت هزینه ها ندارد و سازنده نمی داند که پروژه را با چه قیمتی به پایان می رساند، اصلا وارد حوزه ی ساخت مسکن نمی شود.
ایرج رهبر اذعان داشت که با وجود پدیده ای مثل صنعتی سازی، می توان بخشی از نگرانی های موجود در باب هزینه ها را کاهش داد.
بر اساس آمارهای موجود، میزان تولید سیمان در سال ۷۰ میلیون تن است. تولید فولاد نیز به ۳۰ میلیون تن می رسد.
رئیس انجمن انبوه سازان شهر تهران خاطرنشان ساخت که یارانه انرژی به این دو بخش اختصاص پیدا می کند تا قیمت تولید آن ها کمتر شود. اما وقتی که صحبت از قیمت این دو مصالح و عرضه ی آن ها می شود، تولیدکنندگان یا واسطه ها می گویند که باید قیمت این مصالح بر اساس قیمت های جهانی باشد.
ایرج رهبر اعلام کرد که مقایسه قیمت مصالح ساختمانی در بازار جهانی با مصالح داخلی، اساسا کار اشتباهی است. چرا که هزینه های انرژی و نیروی کار در ایران بسیار ارزان تر از سایر نقاط دنیاست. بنابراین نمی توان قیمت ها را همانگونه حساب کرد.
این مقام مسئول در بخش دیگری از صحبت های خود به این نکته اشاره کرد که عرضه ی مصالح ساختمانی در بورس، بدون حضور کارشناسان و اهالی فن، تعیین شده است.
وی خاطرنشان ساخت که در دوران هر یک از روسای جمهور، انبوه سازان اعلام کرده اند که باید اعتماد میان بخش خصوصی و دولت تقویت شود. اما در تمام دولت ها، این حرف به فراموشی سپرده شده است.
از دیدگاه این انبوه ساز، دلیل اصلی عدم توفیق در طرح های مسکن سازی دولتی این است که دولت های جدید به جای اینکه طرح های مسکن سازی قبلی را ادامه دهند، یک طرح جدید رو می کنند. همچنین دولت های بعدی باید با مصوبات خود، اعتماد میان بخش خصوصی و دولت را تقویت کنند.
از نظر بسیاری از فعالان و انبوه سازان، از زمانی که سیمان و فولاد وارد بورس کالا شده اند، قیمت ها افزایش پیدا کرد. ایرج رهبر می گوید که در سال ۹۰، قیمت هر کیلو میلگرد ۶۰۰ تومان بود. اما در سال ۹۱ با رشد چند برابری به ۲۴۰۰ تومان رسید. این قیمت در سال ۱۴۰۱ به کیلویی ۳۳ هزار تومان افزایش پیدا کرد.
حالا که وضعیت با ثبات بیشتری همراه شده، قیمت میلگرد به ازای هر کیلو ۲۳ الی ۲۴ هزار تومان است. به این ترتیب می توان نتیجه گرفت که عرضه ی سیمان و فولاد به بورس کالا هم نتوانسته قیمتشان را کنترل کند.
صحبت هایی که امروزه برای ورود یا خروج سیمان و فولاد از بورس کالا صورت می گیرد، بی فایده است. دلسوزان این عرصه، باید به جای این صحبت ها، ساخت مسکن را به سمت صنعتی سازی پیش ببرند تا به این ترتیب، وضعیت مسکن بهبود پیدا کند.
