سال هاست که در خصوص ساخت و ساز در حاشیه ی شهرهای بزرگ صحبت می شود و کارشناسان مسکن و شهرسازی توصیه می کنند که هرچه سریعتر زیرساخت های لازم برای شهرک ها فراهم شود. نگاه کوتاهی به فازهای جدیدتر شهر پردیس به خوبی نشان می دهد که چه وضعیت بغرنجی دارند. ساختمان های عریض و طویلی که در کنار هم قرار گرفته اند و به هیچ مرکز اقتصادی یا شهری دسترسی ندارند و بسیاری از ساکنین این ساختمان ها در مضیقه ی جدی قرار گرفته اند.
به گزارش پرشین سازه ، تقریبا ۱۴ سال پیش بود که طرح مسکن مهر با هدف ساخت خانه های ارزان برای اقشار کم درآمد و ضعیف جامعه کار خود را آغاز کرد. این طرح ۳ رئیس جمهور و ۳ وزیر راه و شهرسازی به خود دیده است. با این وجود هنوز هم تکلیف بخش های مختلفی از آن مشخص نیست.
بسیاری از متقاضیان این طرح به امید خانه دار شدن، پول و سرمایه ی خود را به جیب پیمانکاران این طرح سرازیر کردند. از کیفیت این واحدها می گذریم چرا که همه، وضعیت آن ها را می دانند. مشکل این جاست که خیلی از این پروژه های ساخت مسکن بدون انجام طرح های مطالعاتی و توسعه ی شهری صورت گرفت. دقیقا به همین علت است که در حال حاضر وضعیت مسکن مهر پردیس به این منوال می باشد.
خیلی از امکانات شهرنشینی در فازهای جدید مسکن مهر پردیس وجود ندارد. امکاناتی که برای سکونت لازم است. از سوی دیگر تکلیف خیلی از واحدها همچنان مشخص نیست. وعده های مسئولین برای رفع نواقص این واحدهای مسکونی هم همچنان روی هواست.
پروژه ی مسکن مهر در دوره ی ریاست جمهوری پیشین به طور کلی رها شد و حالا که در دولت سیزدهم فعال شده، هنوز هم سرعت مناسبی ندارد. بسیاری از مالکین این واحدهای مسکونی سردرگم شده اند و علاوه بر این، پولشان نیز در طی این چند سال به طرز قابل توجهی کاهش ارزش پیدا کرده است.
از همان ابتدا که وارد شهر پردیس می شوید با توده ای از ساختمان های چند طبقه و یکنواخت مواجه می شوید که مثل قارچ سر بر آورده اند و هیچگونه خدمات رفاهی و شهری برایشان مهیا نشده است. حتی گاهی مواقع دسترسی به یک نانوایی یا سوپرمارکت نیز برای ساکنین این برخی از واحدهای مسکونی مسکن مهر سخت است. به نظر می آید که بحث عدالت اجتماعی برای ساکنین این واحدها اصلا رعایت نشده است.
جالب این جاست که حتی در محل های پر تراکم فازهای شهر پردیس نیز خبری از شعبه ی تمامی بانک های کشور نیست. به نظر می آید که این بخش مسکونی که در دو قدمی تهران واقع شده است، کاملا به حال خود رها شده و ملزومات اساسی برای زندگی این مردم فراهم نشده است. ساکنین واحدهای مسکن مهر تهران با محدودیت فراوانی زندگی می کنند و خدمات چندانی دریافت نمی نمایند.
در حال حاضر، تنها ساخت و سازی که در محل احداث این پروژه صورت گرفته، خیابان کشی است. اما تمامی نیازهای شهری ساکنین این واحدها به آینده موکول شده است و توجهی به ضروریات صورت نگرفته است. در نتیجه هزینه ی زندگی در این واحدها بسیار بالاست.
یکی از گلایه های اصلی ساکنین این واحدها عدم وجود مراکز رفاهی و تفریحی و خدمت رسانی عمومی است. خیلی از ساکنین نگران هستند که عدم وجود چنین امکاناتی در نهایت به پیامدهای منفی اجتماعی منجر شود.
بیشتر ساکنین می گویند که با هزینه های خود، کنتور نصب کرده اند و گاز را وصل نموده اند. حتی خیلی از آن ها ناچار بوده اند که با تانکر، آب خریداری نمایند. در واقع با جمع آوری پول از ساکنین، بلوکی را تجهیز کرده و محوطه سازی می کنند.
در این میان خبری هم از ایستگاه های آتش نشانی، داروخانه یا حتی مراکز درمانی هم نیست. از بازار روز، فضای سبز و عابر بانک هم سخنی به میان نمی آوریم چرا که وجود ندارند. نبود این امکانات ساده و دم دستی، زندگی را برای ساکنین این محله های شهر پردیس بسیار سخت و طاقت فرسا کرده است. خیلی از آن ها ناچارند برای خرید یک نان ساده یا خریدهای سوپرمارکتی خود، چندین محله رانندگی کنند.
بیشتر این مشکلات در فاز ۱۱ مسکن مهر پردیس وجود دارد. جالب این جاست که جمعیت ساکن در این فاز حدود ۶۰ هزار نفر می باشد و با این وجود، یک عابر بانک هم در آن وجود ندارد.
بخش حیرت انگیز ماجرا این جاست که پردیس تنها ۲۰ دقیقه با شهر تهران فاصله دارد و رسیدگی به آن نباید کار چندان سختی باشد. با این وجود خیلی از مردم فازهای جدید شهر، ناچار هستند که برای امور روزمره ی خود به شهر پردیس یا تهران بیایند.
نکته این جاست که خیلی از ساکنین این شهرک های نوساز به دلیل عدم توان مالی ساکن شده اند و توانایی ندارند که هزینه های آن چنانی زندگی را بپردازند. با این وجود، به دلیل نبود امکانات خیلی از آن ها ناچار می شوند که به اندازه ی زندگی در مرکز شهر تهران هزینه کنند.
