خانه های اشتراکی پدیده ای است که پیش از جهش قیمت ها، صرفاً مختص به دانشجویان بود اما حالا می بینیم که برخی از خانواده ها نیز برای پوشش هزینه های اجاره و یافتن خانه ای مناسب، ناچاراً به این پدیده تن داده اند.
به گزارش پرشین سازه ، بحران های بازار مسکن هر روز شکل جدیدی به خود پیدا می کند و هر سال بر دردسرهای قشر آسیب پذیر جامعه، یعنی مستاجران می افزاید. پدیده هایی همچون سکونت در سوئیت های خیلی نقلی ۱۰ الی ۱۵ متری، خانه های اشتراکی، پشت بام خوابی و اجاره کانکس، موضوعات تازه ای برای این بازار نیستند و متاسفانه مدت هاست که گریبان برخی از شهروندان را گرفته اند.
آگهی اجاره خانه های اشتراکی معمولاً مربوط به کسانی است که تنها زندگی می کنند و حالا دیگر از عهده پرداخت اجاره بهای مسکن برنمی آیند اما گاهی در میان آگهی های مختلف، داستان های عجیب و متفاوتی پیدا می شود که با مفهوم خانه اشتراکی، مغایر است.
مثلا گاهی به یک فایل برخورد می کنیم که اساساً متعلق به مستاجر نیست. بلکه مالک به دنبال مستاجری می گردد که همزمان با خود او در خانه ساکن شده و اجاره بدهد. این موضوع، معمولاً به خاطر افزایش هزینه های زندگی تک نفری رخ می دهد.
مثلا این مالک در آگهی خود اعلام کرده که به دنبال سه همخانه خانم می گردد که هر یک، نفری ۱۲۰ میلیون تومان رهن بپردازند و اشتراکاً مبلغ ۵.۵ میلیون تومان نیز اجاره بدهند. لازم به ذکر است که خود مالک نیز در خانه حضور دارد.
یک مورد دیگر، مربوط به مستاجری است که خانه ای ۴۰ متری در شرق تهران دارد و حالا به دنبال همخانه ای است که رهن ۵۰ میلیون و اجاره ۵ میلیون تومان را پرداخت کند. وی در آگهی خود اعلام کرد که کارگر است و دیگر از عهده پرداخت اجاره ۱۰ میلیونی برنمی آید. به همین دلیل، ترجیح می دهد که فرد دیگری را در خانه ۴۰ متری خود بپذیرد و هزینه های زندگی خویش را کاهش دهد.
بر اساس آمارهای رسمی بانک مرکزی، رشد نقطه به نقطه شاخص اجاره بها، ۴۵.۲ درصد بوده اما واقعیت اینجاست آنچه که مستاجران حس می کنند، خیلی بیشتر از این حرف هاست و گاهی، رشد ۷۰ درصدی را نیز تجربه کرده اند.
یکی از این مستاجران می گوید که با حساب و کتاب چندباره، متوجه شده که دیگر قادر به تمدید قرارداد اجاره مسکن خود نیست و باید همخانه بگیرد. واحد او در محدوده امام خمینی واقع شده و هیچگونه امکاناتی هم ندارد. این واحد فقط ۴۰ متر است و با این وجود، اجاره آن خیلی بالاست.
برخی دیگر از موارد و فایل های خانه اجاره ای، خیلی عجیب و غریب است. مثلا برخی فایل ها، رهن و اجاره ثابت ندارند و به شکل روزانه اجاره داده می شوند. مثلا یکی از آن ها مربوط به مستاجری است که سوئیتی ۴۵ متری دارد و حاضر است در قبال روزانه ۱۰۰ هزار تومان، سوئیت خود را به یک شخص دیگر اجاره بدهد.
نباید تصور کرد که این پدیده صرفا در محله های پایین شهر تهران رخ می دهد. کافیست سری به محله های شمالی تهران بزنید تا باز هم با این پدیده مواجه شوید. حتی محله های گرانقیمت تهران نیز از این ماجرا، جان سالم به در نبرده اند.
مثلا یک سوئیت ۶۰ متری در سعادت آباد آگهی شده و مستاجر آن می گوید که به دلیل محل کار خود، نمی تواند در جای دیگری از تهران ساکن شود اما از پس هزینه های اجاره نیز برنمی آید. حالا سوئیت خود را با مبلغ ۲۰۰ میلیون رهن و ماهانه ۸ میلیون اجاره، آگهی کرده و به دنبال همخانه است. البته این مستاجر به خوبی می داند که سال آینده، احتمالا نخواهد توانست قرارداد خود را تمدید کند.
برخی از مالکان نیز از همان ابتدا، واحد خود را به قصد اجاره اشتراکی آگهی می کنند. مثلا مالک یک سوئیت ۳۰ متری در سعادت آباد اعلام کرده که واحد خود را به دو یا سه نفر اجاره می دهد و هرکدام باید ماهانه ۶ میلیون تومان اجاره بدهند. رهن این واحد نیز ۲۰۰ میلیون تومان است که هر یک از مستاجران باید به شکل جداگانه پرداخت کنند.
واقعیت اینجاست که وضعیت بغرنج اجاره نشینی باعث شده که هیچگاه، خیال مستاجران از بابت خانه خود راحت نباشد. تورم سالانه بالا می رود و قیمت ها را نیز به همراه خود بالا می کشد. بنابراین اصلاً مشخص نیست که ساکنین یک خانه، بتوانند قرارداد خود را برای سال آتی نیز تمدید کنند.
اجاره بهای مسکن مدت هاست که در تهران از تورم عمومی جلو زده و هر روز، شرایط را برای مستاجران سخت تر می کند. این در حالیست که انتظار کارشناسان بر این است که قیمت ها بالاتر هم برود و هنوز بحران های بیشتری بر سر راه وجود دارد.
