بیشتر زمین های رایگان یا زمین هایی با اجاره ۹۹ ساله، در حومه ی تهران به متقاضیان داده شدند. در واقع شهرهایی مثل پردیس و پرند تبدیل به نقاط مناسبی برای ساخت مسکن حمایتی شدند. اما حالا به نظر می آید که بازار مسکن شهرهای اطراف تهران با پدیده های بغرنجی مثل افزایش اجاره بها و مالکان چند خانه ای رو به رو شده اند.
به گزارش پرشین سازه ، از همان زمانی که اطراف تهران به مکان مناسبی جهت ساخت مسکن حمایتی تبدیل شد، شهرهای جدید به کارخانه های تولید مسکن بدل شدند. این رویه بیش از ۲۰ سال ادامه پیدا کرد و عملا شهرهایی مثل پردیس و پرند را به مکان مناسبی برای اقشار کم درآمد تبدیل کرد. جایی که خرید خانه چندان هم دور از دسترس نبود.
اما در حال حاضر، این شهرها خیلی وقت است که دیگر مسکن استطاعت پذیر ندارند و به بهشت مالکان چند خانه ای و جهنم مستاجران تبدیل شده اند.
خانه اولی ها که تا پیش از این افزایش قیمت مسکن، قبله ی آمال خود را پردیس و پرند می دانستند، حالا از بازار خرید و فروش ملک این دو شهر نیز رانده شده اند. در عوض، سرمایه گذاران و مالکان به جان بازار مسکن این شهر افتاده اند و با خرید ملک و احتکار آن، قیمت ها را چند برابر کرده اند. در حد فاصل میان سال ۹۵ تا به امروز، قیمت مسکن پرند ۲۰ برابر شده است. جالب توجه اینجاست که قیمت مسکن در خود تهران، رشد ۱۸ برابری داشته است.
حتی اگر یک زوج جوان با درآمد بالاتر از متوسط باشید، باز هم قادر به خرید مسکن در این ۲ شهر نخواهید بود. رهن آپارتمان در شهرهای اقماری تهران، نزدیک به ۳۰۰ میلیون تومان است که اصلا دست کمی از قیمت رهن و اجاره در مناطق جنوبی تهران ندارد.
البته که وضعیت زندگی در جنوب تهران از لحاظ دسترسی و خدمات، بسیار بهتر از زندگی در شهرهای اطراف آن است.
کاربرد مسکن سازی در شهرهای اطراف تهران
تا پیش از این، در شهرهای اطراف تهران مسکن ساخته می شد تا اقشار کم درآمد، جایی مناسب برای زندگی داشته باشند. اما حالا می بینیم که این اقشار حتی به این واحدها هم دسترسی ندارند و عملا کاربرد این خانه ها از بین رفته است.
چهار دلیل اصلی برای بروز این مشکل شناسایی شده است. تورم بالا، سیاستگذاری های غلط، عدم پیگیری بازدارنده های احتکار ملک و آزاد گذاشتن خرید و فروش امتیاز واحدهای دولتی، بخشی از دلایلی است که منجر به بروز این مشکل شده!
در حال حاضر، واحدهای دولتی ساز اطراف تهران به قلک سرمایه گذاری تبدیل شده اند و کمتر مصرف کننده ای در آن ها ساکن است. کافیست سری به آمارهای رسمی بزنید که تعداد واحدهای خالی از سکنه شهرهایی مثل پردیس، پرند، اندیشه و…را اعلام کرده است.
در طی دو سال گذشته بیش از ۱۰۰ هزار واحد مسکونی دولتی روی زمین های رایگان شهر پرند ساخته شد. تعداد این واحدها در پردیس هم ۷۰ هزار واحد بود.
اما با توجه به سیاست هایی که در طی این سال ها لحاظ شد، متقاضیان این واحدهای دولتی در نهایت توانستند به مدت کوتاهی، واحدهای خود را نگه دارند و در نهایت، واحدهای مسکونی سهم مالکان چند خانه ای شد. مالکانی که اساسا نیازی به حمایت های دولتی برای ساخت مسکن نداشتند.
آمارها می گویند که بیش از ۱۵ هزار واحد در پرند و ۶ هزار واحد در پردیس، خالی از سکنه است. البته نباید فراموش کرد که بخشی از این خانه ها به دلیل نبود امکانات، خالی مانده اند. اما با محاسبه نرخ اجاره ها در این شهر، مشخص می شود که مالکان چند خانه ای، عامدانه این واحدها را خالی نگه داشته اند تا قیمت ها افزایش پیدا کند. هدفی که به نظر می آید در تحقق آن، موفق بوده اند.
نسبت خانه های خالی در شهر پرند ۱۵ درصد و در پردیس ۸ درصد است. گفته می شود که نرخ متعارف واحدهای خالی از سکنه برای یک شهر، باید ۴ الی ۶ درصد باشد. بنابراین مشخص است که بخش زیادی از این واحدهای خالی، با نیت و اهداف مشخصی خالی مانده اند.
بیشتر مالکان این واحدهای خالی، خود در جای دیگری ساکن هستند. بررسی ها نشان می دهد که بیشتر مستاجرانی که در حومه ی تهران ساکن شده اند، خود دارای خانه در استان های دیگر کشور، به خصوص استان های جنوبی و شرقی هستند.
حومه ی تهران در طی این سال ها، به گزینه ی فوق العاده ای جهت سرمایه گذاری ملکی تبدیل شده و چندان عجیب نیست که بسیاری از سرمایه گذاران از نقاط مختلف کشور به بازار این شهرها آمده اند.
