حالا که متوسط قیمت مسکن تهران به متری ۷۵ میلیون تومان رسیده، در سال ۱۴۰۳ باید منتظر چه باشیم؟ آیا روند گرانی مسکن همچنان ادامه دار خواهد بود یا گشایشی رخ خواهد داد؟
به گزارش پرشین سازه ، بیش از ۶۰ درصد هزینه های سبد خانوار صرف مسکن می شود. بنابراین پیش بینی وضعیت این شاخص در سال آینده، برای قشر زیادی از مردم اهمیت دارد.
در روزهایی که اجاره ی یک ملک نقلی در تهران هم تبدیل به آرزو شده، هیچکس حرف از قیمت های خرید نمی زند. به خصوص حالا که مشخص شده که پول خرید هر متر مسکن تهران به ۷۵ میلیون تومان رسیده است.
این در حالیست که تورم اجاره بها در آبان ماه به ۴.۱ درصد رسیده که نشان از رشد تورم نسبت به مهر ماه است. اما سوال اینجاست که در سال آینده و با فرا رسیدن بهار باید منتظر چه چیزی بود؟ آیا وضعیت بدتر خواهد شد یا امیدواری هایی وجود دارد؟!
بازار مسکن در سال ۱۴۰۳
نمودار قیمت مسکن در کمتر دوره ای، کاهشی بوده است. همیشه شاهد بوده ایم که قیمت مسکن افزایش داشته! حتی با وجود اینکه در ماه های گذشته، قیمت مسکن کمی کاهش داشته اما آمارهای رسمی می گویند که تنها چیزی که در طی تابستان رخ داد، ثبات قیمت ها یا منفی شدن نرخ تورم بوده است. هیچ خبری از کاهش قیمت نیست.
مشخص نیست که صحبت هایی که در مورد کاهش قیمت مسکن زده می شود، بر چه استدلالی استوار است؟ نرخ تورم همواره در حال افزایش است و اقتصاد کلان نیز تعریفی ندارد. تورم در کانال ۴۰ درصد قرار گرفته و پیش بینی در خصوص ثبات قیمت ها در بازارهای مالی و سرمایه ای نیز امکان پذیر نیست. بنابراین، نمی توان مسکن را از این قاعده مستثنی دانست.
از طرف دیگر، رکود حاکم بر صنعت ساختمان نیز باعث شده که پیش بینی کاهش قیمت ها، منطقی نباشد. قطعا به زودی با کاهش ساخت و عرضه ی مسکن با افزایش قیمت ها رو به رو خواهیم بود.
دولت که وعده داده بود در سال جدید، ساخت و ساز مسکن را پیش بگیرد و برخی از واحدهای نهضت ملی مسکن را تحویل دهد، نتوانست به وعده های خود عمل کند. حتی آمارها می گویند که ساخت مسکن از سال ۳۰۰ هزار واحد به ۲۰۰ هزار واحد کاهش پیدا کرده که با توجه به شرایط کنونی صنعت ساختمان، کاملا قابل پیش بینی بود.
عوامل ایجاد بحران فقط به همین موارد محدود نمی شوند. بلکه مالکیت نهادهای عمومی و بانک ها بر واحدهای مسکونی نیز مزید بر علت شده و بحران را گسترش داده است. دولت هم قادر نیست که برای مصادره اموال مازاد این نهادها اقدامی داشته باشد. حتی طرح هایی مثل مولدسازی نیز چندان موفقیت آمیز نبوده اند.
به نظر می رسد که بخش زیادی از فعالیت های دولت در راستای کنترل بازار مسکن، نمایشی بوده و اقدامات کارشناسانه ای برای رفع مشکلات آن صورت نگرفته است.
بنابراین احتمال کاهش قیمت ها، کاملا بعید است و قیمت مسکن همچنان بر مدار افزایشی باقی می ماند. مردم باید در انتظار بلعیده شدن بخش زیادی از درآمد خود توسط بخش مسکن باشند.
واکنش مردم به افزایش هزینه های مسکن
در طی چند سالی که قیمت مسکن هر روز در حال افزایش بوده، واکنش مردم نیز متفاوت بوده است. مثلا برخی از کسانی که از شهرستان به پایتخت و دیگر کلانشهرها مهاجرت کرده بودند، با افزایش قیمت دوباره به شهرهای خود برگشتند. این موضوع، مشکلات اقتصادی آن شهرها را نیز افزایش داد چرا که ظرفیت اقتصادی کافی در آن ها وجود ندارد.
برخی دیگر از افراد به شهرهای حاشیه ای تهران روی آوردند. اما این مهاجرت نیز خالی از دردسر نبود و برای شهرهای جدید اطراف تهران، مشکلات زیادی را پدید آورد. مثلا افراد ناچار بودند که چند ساعت از روز خود را در مسیر خانه و محل کار باشند و همین مسئله، ترافیک های سنگینی ایجاد می کرد. علاوه بر این، استهلاک روحی و جسمی فراوانی برای افراد به وجود می آورد.
از دیگر مشکلاتی که برای مردم پیش آمد، بدمسکنی بود. برخی از خانواده ها توان مالی کافی برای اجاره ی مسکن در اطراف شهر را هم نداشتند و به همین دلیل، پدیده هایی مثل کپرنشینی، پشت بام خوابی و خانه های اشتراکی به وجود آمد. پدیده های شومی که معضلات اجتماعی زیادی با خود به همراه می آورد.
بسیاری از کارشناسان بر این باورند که اگر فکر عاجلی برای بازار مسکن نشود، باید در سال های آتی منتظر وخیم تر شدن اوضاع باشیم.
