پژوهش های صورت گرفته توسط مجلس نشان می دهد که هزینه ی ساخت یک واحد مسکونی ویلایی ۲۵ درصد ارزان تر از بلندمرتبه سازی است.
به گزارش پرشین سازه ، دبیر کارگروه عمران و شهرسازی مرکز تحقیقات مجلس، ضمن اشاره همین موضوع تاکید کرد که توسعه ی افقی شهرها، روند ساخت و ساز را سریع تر می کند. همچنین از آن جایی که تک مالک هستند، چالش های ساخت به کمترین میزان خود خواهد رسید.
حمیدرضا آرامی خاطرنشان ساخت که با توجه به وضعیت اقتصادی کشور، هر چقدر سرعت ساخت و ساز بالاتر برود، مزیت به حساب می آید. چرا که هزینه های ساخت درگیر تورم نخواهد شد.
وی علاوه بر موضوع مدیریت زمان و هزینه ها، تصریح کرد که برخی هزینه های پنهان مسکن سازی اصلا به چشم سیاستگذاران نمی آید.
مثلا بحث سلامت روان بسیار مهم است که متاسفانه بارها شاهد بوده ایم که اصلا توجهی به آن نمی شود. گزارش های زیادی وجود دارد که نشان می دهد آپارتمان نشینی می تواند سلامت روان را تهدید کند.
آرامی خاطرنشان ساخت:
در گزارش مرکز تحقیقات اسلامی مجلس، به ۱۷ پیامد منفی در خصوص آپارتمان نشینی از لحاظ سلامت روان اشاره شده است. احساس نارضایتی، اضطراب دختران جوان، واکنش های هیجانی ناشی از فشارهای روانی، کاهش میانگین نمره سلامت روانی، افسردگی، افزایش میزان مراجعه زنان به روانپزشک، استرس، پریشانی، خودکشی، انزوای اجتماعی، کاهش شادی، افزایش حس خصومت و…بخشی از این پیامدهای منفی است.
این مقام مسئول به آماری اشاره کرد که نشان می دهد میزان خودکشی در خانه های آپارتمانی، دو برابر خانه های ویلایی بوده است. در ضمن مسئله ی شب اداری کودکان آپارتمان نشین نیز دو برابر کودکانی است که در خانه های ویلایی زندگی می کنند.
مخالفین توسعه افقی، استدلال درستی برای مخالفت ندارند!
حمیدرضا آرامی به موضع مخالفان توسعه افقی اشاره کرد و مهم ترین استدلال آن ها را عدم تامین زمین و هزینه های زیرساخت دانست. در حالیکه با توجه به تحقیقات صورت گرفته، کمبود زمین وجود ندارد.
وی در ادامه به اعلام آمارهایی در خصوص میزان سکونت در کشور پرداخت. به نظر می آید که درصد کمی از زمین های کشور در پهنه ی شهری و روستایی به سکونتگاه تبدیل شده است.
ایران وسعت ۱۶۵ میلیون هکتاری دارد. در حالی که سهم اراضی شهری و روستایی، فقط ۱ میلیون هکتار است.
دبیر کارگروه عمران و شهرسازی خاطرنشان ساخت که فقط بخش کوچکی از زمین هایی که مستعد سکونت هستند، مورد بهره برداری قرار گرفته است. بنابراین فرضیه ی کمبود زمین اشتباه است.
این مقام مسئول سپس اشاره کرد که بر اساس پژوهش های مرکز توسعه و آینده نگری، حدود ۴ میلیون و ۳۶۲ هزار هکتار از کل کشور، قابلیت تبدیل شدن به سکونتگاه و بارگذاری جمعیت دارد. به عبارت دیگر، بیش از ۲.۶۹ درصد از زمین های کل کشور را می توان به سکونتگاه تبدیل کرد.
وی همچنین تاکید کرد که سنجش مربوطه، ویژگی های محیطی مثل اقلیم های مختلف، آب، ویژگی های خاک، ناهمواری ها، پوشش گیاهی جنگلی و …را نیز مورد توجه قرار داده است.
یکی دیگر از اشکالاتی که برخی از کارشناسان به توسعه افقی شهرها می گیرند، بحث ایجاد زیرساخت و هزینه های سرسام آور آن است. هزینه ی زیرساخت برای شهرها و شهرک های جدید می تواند بسیار بالا باشد.
اما دبیر کارگروه عمران و شهرسازی مرکز تحقیقات مجلس اعلام کرد که اگر تمام دستگاه ها، هماهنگی لازم را داشته باشند، می توان این زیرساخت ها را به صرفه ساخت. در نگاه کلان و با محاسبه تهدید و فرصت هایی که برای مدیریت شهری وجود خواهد داشت، می توان گفت که فراهم کردن زیرساخت بسیار عاقلانه تر و بهتر از افزایش جمعیت و تراکم شهرهاست.
علاوه بر این، کیفیت زندگی در شهرهای شلوغ بسیار پایین می آید. حمیدرضا آرامی در انتهای سخنان خود به موضوع دیگری در خصوص توسعه افقی شهرها و برداشتن محدوده ی شهری اشاره کرد. از نظر این مقام مسئول، بررسی های صورت گرفته نشان می دهد که سهم زمین از قیمت مسکن حدود ۶۰ درصد است. بنابراین با توسعه ی افقی و افزودن اراضی به محدوده ی شهرها می توان قیمت مسکن را کنترل کرد. چرا که در این شرایط، زمین کافی به بازار عرضه می شود و تعادل را به بازار برمی گرداند.
توسعه افقی در شهرهایی که اراضی کافی دارند، می تواند انتخاب بهتری باشد و کیفیت زندگی را افزایش دهد. به خصوص با توجه به پیامدهایی که زندگی آپارتمانی می توانند برای افراد در بر داشته باشد.
