احتکار زمین توسط دولت بلاخره پای وزیر راه و شهرسازی را به مجلس باز می کند. بر اساس گفته های رئیس کمیسیون اصل ۹۰ مجلس، در هفته آتی خانم صادق باید در مجلس حضور داشته باشد تا نسبت به این ماجرا پاسخگو باشد.
به گزارش پرشین سازه ، بحران قیمت زمین و احتکار آن توسط دولت باعث شده که وضعیت مسکن به اینجا برسد. گفته می شود که ۷۰ درصد هزینه های ساخت مسکن مربوط به قیمت زمین است. همین شرایط و مطالبات مردم باعث شده که رئیس کمیسیون اصل ۹۰ و نماینده حوزه انتخابیه مشهد و کلات، اعلام کند که در هفته آینده، وزیر راه و شهرسازی را به مجلس فرا میخوانند تا نسبت به وضع کنونی پاسخگو باشد.
نصرالله پژمانفر در ادامه صحبت های خود به هزینه های بالای مسکن در سبد معیشت خانوار اشاره کرد و خاطرنشان ساخت که میانگین انتظار برای خانه دار شدن در ایران، ۵۳ سال است. این رقم در برخی از شهرهای بزرگ مثل تهران بالاتر می رود و به ۵۹ سال می رسد.
کمترین مدت زمان انتظار به استان کهگیلویه و بویراحمد برمی گردد که فقط باید ۱۴ سال در انتظار بمانند. کل مبلغ اجاره ای که سالانه در کشور پرداخت می شود، ۷۰۰ هزار میلیارد تومان است. نسبت هزینه اجاره در شهرهای مختلف کشور متفاوت است. مثلاً تهرانی ها باید ۶۷ درصد درآمد خود را صرف اجاره مسکن کنند.
با توجه به این وضعیت، می توان گفت که امید به خانه دار شدن، مدت هاست که فراموش شده و این موضوع در خصوص اقشار کم درآمد جامعه به یک رویا تبدیل شده است.
پژمانفر در ادامه به موضوع مسکن مهر نیز اشاره کرد و خاطرنشان ساخت که در خصوص این طرح، سیاستگذاری درستی انجام نشده است. از میان ۴ میلیون واحد مسکن مهر فقط ۱.۳ میلیون واحد انبوه سازی شده که هنوز هم بخش زیادی از آنها به اتمام نرسیده اند.
وی تصریح کرد: زمین های داخل شهری حدود ۹۰ درصد پر شده و افزایش تراکم در تهران به عنوان راه حال پیشنهاد می شود که تصمیمی نادرست به نظر می رسد. این در حالیست که زمین های دولتی فراوانند و نزدیک به ۱.۸ میلیون هکتار می باشند.
این نماینده مجلس در ادامه اعلام کرد که ۱۵۰ هزار هکتار از این اراضی در داخل شهرها واقع شده و ۱.۶۵ میلیون هکتار هم در حریم آنها قرار دارد. در صورتی که این زمین های دولتی وارد مدار ساخت و ساز شوند، بسیاری از مشکلات امروز مسکن حل خواهد شد.
پژمانفر تاکید کرد که خیلی از مردم به کمیسیون اصل ۹۰ نامه نوشته و این مشکل را مطرح کرده اند و درخواست کمک داشته اند.
بحران مسکن تهران از کجا شروع شد؟!
یکی از اصلی ترین دلایل بحران مسکن در تهران، گسترش نیافتن محدوده این شهر است. رئیس کمیسیون اصل ۹۰ مجلس ضمن اشاره به این موضوع، خاطرنشان ساخت سیاستی که شورای عالی شهرسازی و معماری در سال های گذشته پایه گذاری کرد، منجر به محدودیت توسعه افقی شهرها شد.
طرح جامع تهران در سال ۴۷ تصویب شد و از همان زمان که پایتخت به ۲۲ منطقه تقسیم گردید؛ تا به امروز تغییر چندانی در وسعت این شهر رخ نداده! در همان سالها پیش بینی میشد که جمعیت تهران ۵ میلیون نفر خواهد شد اما در حال حاضر ۱۲ میلیون نفر در پایتخت زندگی می کنند.
این نماینده مجلس به شهرهای آمریکا اشاره کرد که در فواصل سال های ۱۹۷۰ الی ۱۹۹۰ حدود ۴ درصد افزایش جمعیت داشتند و به همین دلیل، مساحت شهرها ۴۶ درصد افزایش پیدا کرد. در ایران، محدودیت زیادی در توسعه افقی وجود دارد و ترجیح بر این است که توسعه عمودی و افزایش تراکم را مدنظر داشته باشند اما این رویکرد نمی تواند جوابگوی نیازهای مسکن باشد.
رئیس کمیسیون اصل ۹۰ در ادامه صحبت های خود به این نکته اشاره کرد که ۱.۸ میلیون هکتار از زمین های شهری و حریم شهرها در اختیار سازمان ملی زمین ومسکن است و می توان آنها را به محدوده شهرها الحاق کرد اما موانعی بر سر راه این اقدام وجود دارد. به نظر می آید که تصمیم گیران به جای حل کردن ریشه ای معضل، به دنبال راهکارهای موقت مثل توسعه عمودی هستند.
در طی سال های گذشته، این رویکرد مشکلات زیادی برای مردم پدید آورده است. خیلی از آنها در طرح های مسکن سازی ثبت نام می کنند اما بعد از چندین سال، هنوز هم خبری از واحدهای آنها نیست. انبوه سازان وعده های بی نتیجه می دهند و تمام نامه های مردم گواه این است که در طی این سال ها، عمودی سازی نتوانسته مشکلات را حل کند.
تراکم جمعیت در شهرهای ایران بسیار بالاست. مثلاً در شهر قم به ازای هر هکتار ۱۷۰ نفر زندگی می کنند. در شهرهای تهران و مشهد این عدد به ۱۵۰ نفر می رسد. این در حالیست که شهرهای پیشرفته دنیا، تراکم خیلی کمتری دارند. مثلاً در لندن به ازای هر هکتار فقط ۶۰ نفر زندگی می کنند. در شهر شلوغی مثل نیویورک، ۲۲ نفر در هر هکتار زندگی می کنند.
همین موضوع نشان می دهد که رویکرد عمودی سازی در دنیا طرفدار زیادی ندارد و مدیریت شهرها به سمت توسعه افقی رفته است.
مجموعه این عوامل باعث شده که وزیر راه و شهرسازی در هفته آتی رهسپار مجلس شود تا در قبال این موضوعات و بحران ها پاسخگو باشد.
