وضعیت اقتصادی جامعه به قدری بحرانی است که تنها یک دهک جامعه می توانند خانه بخرند.
به گزارش پرشین سازه ، یکی از کارشناسان مسکن، ضمن اعلام این موضوع تاکید کرد که ۹ دهک دیگر، حتی با وام ۵۵۰ میلیونی که قسطش ماهی ۱۰ میلیون است هم نمی توانند خانه ای خریداری کنند.
خیلی از مسئولین تصور می کردند که به رکود بازار معاملات مسکن، ساختمان ها روی دست دلالان و سازندگان می مانند و ناچار می شوند که قیمت خود را پایین بیاورند. اما بعد از گذشت سال ها، مشاهده کردیم که این تصور، خیالی خام بود.
بسیاری از دلالان، نهایتا اگر بخواهند واحد خود را به فروش برسانند، مشتریان خارجی برای ملک خود پیدا می کنند.
قیمت های دستوری، بازار مسکن را درست نمی کند
احمدرضا سرحدی، کارشناس مسکن در خصوص موضوع دخالت های مستقیم دولت در حوزه ی مسکن چنین گفت:
قیمت گذاری دستوری به چه کار می آید وقتی که سیستم عرضه و تقاضا، همخوانی ندارد؟ هر چقدر که دستورات را در این بازار بیشتر کنیم، قراردادها صوری تر می شوند. چهل سال است که این تجربه را پشت سر می گذاریم و نمی دانم که چرا هنوز، اصرار بر تکرار آن است؟!
این کارشناس بازار مسکن تاکید کرد که بدون سیستم درست عرضه و تقاضا، بازار اقتصادی نامتعادل خواهد بود و سنگ روی سنگ بند نمی شود. وی خاطرنشان ساخت که اصلی ترین مقصران وضعیت کنونی مسکن، مردم نیستند. بلکه نهادهای رسمی و بانک ها نقش اصلی را به عهده دارند و مسکن را احتکار می کنند. قیمت سازی هم توسط همین نهادها و بانک ها صورت می گیرد.
سرحدی همچنین به تورم بالای ۷۰ درصد اشاره کرد که طبیعتا منجر به گرانی مسکن می شود و نمی توان با دستور، آن را کاهش داد. کنترل اجاره بها هم به سادگی ممکن نیست. بسیاری از مالکان، خرج زندگی خود را از همین اجاره ها می دهند و زمانی که همه چیز گران شده، چرا مالک اجاره بهای خود را دو برابر نکند؟!
این کارشناس اقتصاد مسکن در ادامه، تجربیات کشورهای اروپایی و آمریکا در حوزه ی مسکن استیجاری را مثال زد. اما مشکل این جاست که در کشور ما، پتانسیل مسکن استیجاری وجود ندارد. در حال حاضر برای عموم مردم، هیچ ساختمان دولتی استیجاری وجود ندارد و ۴۳ سال است که در این حوزه، کاری صورت نگرفته است. گرچه بارها از سوی کارشناسان مختلف به ساخت مسکن استیجاری تاکید شد.
وی همچنین نسبت به وام ۵۵۰ میلیونی مسکن نیز موضع انتقادانه داشت و خاطرنشان ساخت که با این وام، هیچ کسی نمی تواند خانه دار شود. بلکه باید اشتغال و کار ایجاد گردد. کارمندی که حقوقش به زحمت کفاف گذران زندگی را می دهد، چگونه می تواند وارد بازار مسکن شود؟
بدون گردش اقتصادی، نمی توان افراد را توانمند ساخت و آن ها را به سمت بازار مسکن هدایت کرد.
احمدرضا سرحدی اذعان داشت که در کشور ما، به دنبال تجربه های بی نتیجه هستیم و نمی خواهیم از نمونه های موفق الگو بگیریم. همچنین تمام معاملاتی که در حال حاضر صورت می گیرد، برای حفظ ارزش سرمایه است و سفته بازی محسوب می شود. مصرف کننده، مدت هاست که از بازار حذف شده و جای خود را به سوداگران داده است.
سرحدی خاطرنشان ساخت که خیلی از زوج های جوان نمی توانند به خرید خانه فکر کنند. با حقوق ناچیزی که دریافت می کنند، چطور می توانند اقساط ۱۰ میلیونی وام مسکن را پرداخت کنند؟ وامی که نهایتا بتواند ۲۰ درصد قیمت خانه را پوشش بدهد؟
دهک های مختلف جامعه اصلا نمی توانند وارد بازار خرید ملک شوند.
تقسیم امکانات در کشور یکسان نیست
وی در ادامه به مشکل دیگری در جامعه ی امروز اشاره کرد و تاکید نمود که در حال حاضر با مشکل آمایش سرزمین رو به رو هستیم. تهران به نقطه ی مرکزی کشور تبدیل شده و تمام سرمایه ها را به این شهر وارد کرده ایم و الباقی جاها، خالی مانده است.
بحران مسکن مخصوص کلانشهرهاست و در بسیاری از شهرهای کوچک، وضعیت تا به این حد، حادّ نیست. امکانات باید در تمام کشور تقسیم شود. مثلا اگر شخصی بخواهد در یزد یا کرمان بماند، نباید برای گذران زندگی خود ناچار به مهاجرت شود. اگر امکانات کشور را متناسب با داشته های استان ها تقسیم کنند، چنین مشکلاتی به وجود نمی آید و متوسط قیمت مسکن در تهران هم به ۱۰۰ میلیون تومان نخواهد رسید.
چنین وضعیت هایی است که منجر به افزایش جمعیت در یک کلانشهر و خالی شدن روستاها و شهرهای کوچک می شود.
