هیچ چیز به اندازه ی مسکن، دغدغه و چالش پایتخت نشینان نیست. این موضوع به قدری مهم و بغرنج شده که حتی جای تورم عمومی و سطح پایین درآمدها را نیز گرفته است.
به گزارش پرشین سازه ، وضعیت اجاره ها و قیمت بالای مسکن باعث شده که خیلی از ساکنان تهران با موضوع مسکن درگیر باشند. حتی نتایج یک نظرسنجی نیز همین موضوع را تایید می کند و نشان می دهد که بیشتر شهروندان تهرانی با این معضل درگیر هستند.
علاوه بر این، آمارهای رسمی نیز نشان می دهد که بخش زیادی از سبد هزینه های خانوار صرف هزینه های مسکن و اجاره بهای آن می شود. بنا بر گفته ی برخی از مراکز رسمی، سهم مسکن از سبد خانوار، ۵۰ درصد شده است. در برخی موارد، این عدد به ۷۰ درصد نیز می رسد.
عدد عجیب دیگری که در خصوص این موضوع وجود دارد، این است که هر خانواده تهرانی به شکل میانگین مبلغ ۱۵ میلیون تومان را خرج اجاره مسکن می کند.
بر اساس ارقامی که وجود دارد، می توان گفت که یک واحد ۶۰ متری با امکانات معمولی، به شکل میانگین حدوداً متری ۲۴۰ الی ۲۵۰ هزار تومان اجاره دارد. البته این در صورتی است که مسکن مزبور، در مناطق میانی شهر تهران باشد. طبیعتا هزینه های اجاره بها در مناطق شمالی شهر بیشتر است.
در کنار تمام این معضلات، مشکل بزرگ تر اینجاست که دستمزد ماهانه ی بیش از ۵۰ درصد کسانی که در این نظرسنجی شرکت کرده اند، کمتر از ۱۶ میلیون تومان بوده است. بنابراین این سوال مطرح می شود که با میانگین اجاره بهای ۱۵ میلیونی، دیگر هزینه های زندگی خانوار از کجا به دست می آید.
بر اساس گزارشی که از سوی مرکز افکارسنجی سرمایه وابسته به سازمان بورس و اوراق بهادار منتشر شده، می توان گفت که اولویت اول تمام خانوارهای ساکن پایتخت، مسکن است.
حدود ۳۸۴ نفر از ساکنان شهر تهران در نظرسنجی این مرکز شرکت کرده اند. تلاش شده که از گروه های درآمدی مختلف در مورد این موضوع نظرسنجی شود. حدود ۲۵.۵ درصد از شرکت کنندگان، اولین اولویت و دغدغه ی اقتصادی خود را مسکن معرفی کرده بودند.
این عدد نشان می دهد که یک چهارم جمعیت کل تهران، اولین دغدغه شان مسکن است. نکته ی جالب توجه دیگر در مورد شرکت کنندگان این نظرسنجی، درآمد آن هاست. نزدیک به ۵۱ درصد از این افراد، درآمد زیر ۱۶ میلیون داشتند. ۵۸.۱ درصد هم دارای خانواده ی ۳ الی ۴ نفره بوده اند. تعداد خانواده های ۲ نفره نیز ۲۶.۳ درصد بوده است.
بعد از مسکن، دغدغه ی بزرگ مردم حقوق و دستمزد و البته تورم عمومی است. با توجه به اینکه جامعه آماری مزبور را می توان به کل شهروندان تهرانی تعمیم داد، نتایج آن نگران کننده است.
اجاره بها، دغدغه ی اول تهرانی ها
در خصوص موضوع مسکن، اولین نگرانی موجود برای شهروندان، هزینه های اجاره است. صرف ۱۵ میلیون تومان از دستمزد ماهانه برای اجاره بها، رقم بسیار سنگینی است که خیلی از خانواده ها توان پرداخت آن را ندارند. به خصوص با توجه به اینکه حداقل دستمزد کارگران ۸ میلیون تومان می باشد.
بیش از پنج سال است که جهش قیمت مسکن شروع شده و از آن زمان تا به امروز، کاهشی ندیده ایم. خانه اولی ها مدت هاست که قدرت خرید خود را از دست داده اند و حتی امکان پس انداز برای خرید خانه را نیز ندارند چرا که هزینه های زندگی افزایش چشمگیری داشته است.
خانه اولی هایی که قادر به خرید مسکن نبوده اند، ناچارا به سراغ بازار اجاره رفته اند و همین موضوع میزان تقاضا را افزایش داده و فشار مضاعفی بر آن وارد کرده است. در نتیجه قیمت ها دوباره افزایش پیدا کردند.
در طی دو سال گذشته نیز، گزارش های زیادی مبنی بر فقر مسکن و افزایش هزینه های این شاخص منتشر شد. به نظر می آید که رویکردهای مسئولین بر کاهش هزینه های مسکن، مبتنی بر ساخت مسکن و ساماندهی بازار اجاره است. گرچه طرح های مختلفی برای نیل به این هدف مطرح شده اما هیچ یک از این طرح ها، هنوز نتوانسته اند اثرگذاری لازم را روی بازار داشته باشند.
بر اساس شاخص های جهانی، سهم مسکن در سبد خانوار باید حداکثر ۳۰ درصد باشد. این در حالیست که این سهم برای تهرانی ها، ۵۰ درصد و برای کل کشور، ۴۰ درصد می باشد.
برای رفع این مشکل، باید قدرت خرید مردم بیشتر شود و اثرگذاری وام خرید مسکن افزایش پیدا کند. همچنین باید دست سوداگران از بازار مسکن کوتاه شود.
