درست در زمانی که نیاز است به بهترین شکل ممکن از شرکت های ساختمانی و سازندگان مسکن حمایت شود، با سنگ اندازی های متنوع و بروکراسی های پیچیده اداری، کار خیلی از این شرکت ها را به تعطیلی کشانده اند.
به گزارش پرشین سازه ، خیلی از سازندگان و انبوه سازان، مدت هاست که شرکت های ساختمانی خود را تعطیل کرده و به مشاغل دیگری روی آورده اند. یکی از این انبوه سازان که در شیراز فعالیت می کند، اصلی ترین دلیل ترک ساخت و ساز را، هزینه های جانبی ساخت مسکن از جمله مالیات های سنگین می داند.
در حال حاضر، رکود فراوانی که بر صنعت ساختمان حاکم شده، به اندازه کافی شرایط را برای تولید مسکن سخت کرده است. برخلاف آن چیزی که مسئولین می گویند و خبر از ساخت ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار واحد مسکونی می دهند، رکود فراوانی بر این عرصه سایه افکنده و تا زمانی که رونق اقتصادی ایجاد نشود، بعید است بتوان این پروژه ها را به اتمام رساند.
یدالله امیریان که سال هاست به عنوان انبوه ساز در شیراز کار می کند، خاطرنشان ساخت که با وجود دریافت پروانه ساخت، کار را تعطیل کرده چرا که شرایط اقتصادی وخیم است و وضعیت بازار ساختمان نیز راکد شده!
وی می گوید که دست دارایی در جیب سازنده است و به همین دلیل، در سال های اخیر هزینه ساخت و ساز خیلی بالا رفته و برای بسیاری از سازندگان، دیگر صرفه اقتصادی ندارد. در نتیجه، به راحتی کار ساخت و ساز را رها می کنند و به سراغ دیگر مشاغل می روند. این اتفاق، ضربه سختی به پیکره نحیف اقتصاد ساختمان می زند و بسیاری از انبوه سازان را از ادامه مسیر، نااُمید می سازد.
امیریان می گوید که هر ساله، هزینه های مالیات و دارایی بیشتر می شود و فشار بیشتری به صنعت ساختمان وارد می کند. این در حالیست که سازندگان به زحمت به حیات خود ادامه می دهند و با وجود شرایط رکود، برای خیلی از آن ها، حضور در این بازار دیگر صرفه اقتصادی ندارد.
یدالله امیریان در ادامه به این نکته اشاره کرد که افزایش هزینه های جانبی ساخت، باعث شده که قیمت تمام شده مسکن بیشتر شود و از آن جایی که خیلی از متقاضیان، توان مالی کافی ندارند، حتی فروش واحدهای ساخته شده سخت تر شود. بنابراین اصلاً امیدی به شروع پروژه های تازه نیست.
یکی دیگر از مشکلات سازندگان، قانون مالیات بر خانه های خالی است. در شرایطی که بازار راکد شده و خریدار قدرت کافی برای خرید ندارد، طبیعتاً واحدهای ساخته شده خالی می ماند. در نتیجه، سازنده علاوه بر ضرری که در اثر عدم فروش واحدهای خود متحمل می شود، باید مالیات هم بدهد.
این انبوه ساز تاکید کرد که به عنوان سازنده و فروشنده ملک، هیچ چاره ی دیگری جز نگه داشتن ملک ندارد؛ چرا که قادر به فروش واحد زیر قیمت تمام شده هم نیست. بنابراین اصلاً مالیات بر خانه های خالی توجیه منطقی ندارد.
تمام این مشکلات و مصائب باعث شده که سازندگان به بازارهای موازی روی بیاورند. مثلا بخش زیادی از این انبوه سازان به بازار طلا رفته و سرمایه خود را به طلا تبدیل کرده اند. امیریان ابراز امیدواری کرد که شش ماه بعد از انتخابات، اثر واقعی سیاست های دولت بر بازار مسکن مشخص شود. البته این به شرطی خواهد بود که رئیس جمهور به رقابت سالم در بازار و کوچک کردن دولت در صنعت اعتقاد داشته باشد. تنها در این شرایط است که می توان به رشد نسبی بازار امیدوار بود و سازندگان را به آن بازگرداند.
این انبوه ساز در بخش دیگری از صحبت های خود به موضوع ورود سرمایه های خارجی اشاره کرد و خاطرنشان ساخت که وقتی صنعت ساختمان یک شهر، صرفاً به سرمایه های همان شهر وابسته باشد و اجازه ورود سرمایه گذاران خارجی داده نشود، طبیعتاً بازار با رکود مواجه خواهد شد.
از سوی دیگر، در این روزها شاهد کمترین گردش پولی میان مردم هستیم. واقعیت اینجاست که اساساً نقدینگی مردم به شدت کاهش یافته و به همین دلیل، اقتصاد ضعیف تر شده است. با توجه به این شرایط و زمانی که خریداران نقدینگی ندارند، تعطیلی بسیاری از شرکت های ساختمانی کاملاً طبیعی است. به تمام این مسائل و مشکلات باید ضعف مدیریت و تصمیم گیری را نیز اضافه کنیم که در نهایت به تخریب صنعت ساختمان انجامیده است.
خیلی از سازندگان و انبوه سازان سردرگم شده اند و شاهد از دست رفتن سرمایه های خود می باشند، بدون اینکه امیدی به بازگشت آن ها داشته باشند. در چنین شرایطی، طبیعی است که خیلی از آن ها، بازار را ترک کرده و پول خود را در جای مطمئن تری سرمایه گذاری کنند.
