یکی از اصلی ترین معضلاتی که در حوزه ی مسکن وجود دارد، ساخت خانه هایی است که با توان مالی مردم هماهنگ نیست.
به گزارش پرشین سازه ، یکی از اعضای هیئت مدیره شرکت بازآفرینی شهری ضمن تاکید بر استفاده از تجارب خوب و ارزنده، اذعان داشت باید در حوزه ی بازآفرینی شهری نیز تلاش مضاعفی داشت. همچنین باید خانه هایی ساخت که مردم استطاعت مالی برای خرید آن ها را داشته باشند.
سید مسلم سیدالحسینی در نشست شورای سیاستگذاری دبیرخانه های انتقال تجربه های بازآفرینی شهری که در سازمان نوسازی شهرداری تهران برگزار شده بود، به این موضوعات اشاره کرد و خاطرنشان ساخت که بازآفرینی شهری باید یک عمل اجتماعی محسوب شود.
وی گفت: تئوری هایی که در حوزه ی شهرسازی وجود دارد، معمولا بر اساس تجربه های مختلف و میدان های عملیاتی شکل گرفته اند. تجارب موفق حالا به تئوری تبدیل شده اند.
وی مجدد تاکید کرد که باید از انتقال تجربه در راستای بازآفرینی شهری استفاده شود و این موضوع را در بخش های مختلف دیگر نیز ترویج داد.
یکی دیگر از حوزه های نشست مزبور، استفاده از بافت ناکارآمد شهری در راستای ساخت مسکن استطاعت پذیر بود.
سید ابوالحسینی تصریح کرد که تا پیش از این، بیشتر تمرکز شهرسازی در مناطق شمالی شهر بوده است. استانداردهایی که در ساخت این واحدها به کار گرفته می شد نیز برای طبقات مرفه و متوسط جامعه مناسب بود. در نتیجه به تدریج، طبقات کم درآمد به حاشیه ی شهر رانده شده اند.
وی اعلام کرد که یکی از ضعف های نظام رسمی توسعه ی شهری، این است که توان اقتصادی و مالی افراد را در نظر گرفته و توجهی به اقشار کم درآمد جامعه نداشته است. در نتیجه، چاره ای برای این افراد باقی نمی ماند جز این که از نظام رسمی ساخت و ساز خارج شوند.
این عضو هیئت مدیره شرکت بازآفرینی شهری ایران مجددا تاکید کرد که در نظام ساختمان سازی ما، باید مسکن استطاعت پذیر لحاظ شود.
وی سپس به سندی اشاره کرد که توسط شرکت بازآفرینی شهری ایران و جهاد دانشگاهی تهیه شده و به موضوع توانمندسازی و ساماندهی سکونتگاه های غیررسمی کشور می پردازد.
بر اساس گفته های این عضو هیئت مدیره شرکت بازآفرینی شهری در این سند، به موضوع مسکن استطاعت پذیر، توجه کافی شده است.
این مقام مسئول در بخش دیگری از صحبت های خود تصریح کرد که برای ساخت مسکن اقشار کم درآمد و نیازمندان، به سیاست های جدید و ایده های نو نیاز است.
در این ایده ها و سیاست ها، باید قبل از هر چیزی وضعیت معیشت این طبقه از جامعه مورد توجه قرار بگیرد. بعد از آن سبک زندگی این افراد مورد توجه باشد. به این ترتیب بر اساس این مسائل، ضوابط و استانداردهای لازم تعریف شود. همچنین انعطاف لازم در جهت عرضه ی مسکن مورد توجه باشد.
از دیگر نکاتی که باید در سیاست های جدید به آن توجه کرد، ساخت خانه هایی است که علاوه بر استفاده از روش های بومی ساخت و ساز، با فناوری های نوین نیز تلفیق شده باشد. همچنین شیوه ی تدریجی ساخت مسکن نیز مورد توجه قرار بگیرد.
این عضو هیئت مدیره شرکت بازآفرینی شهری به بسته ی تشویقی ۱۹ بندی که توسط شورای عالی معماری و شهرسازی تدوین شده است نیز اشاره کرد. از نظر وی، ارائه ی چنین بسته ای می تواند به نوسازی بخش مسکن در بافت ناکارآمد شهری و فرسوده، کمک ویژه ای بکند.
همچنین باید در این راستا به تولید مسکن استطاعت پذیر نیز توجه ویژه ای داشت. البته لازم به ذکر است که شورای عالی معماری و شهرسازی، توجه ویژه ای به این موضوع داشته است.
هدف اصلی از تدوین این بسته ی تشویقی این است که سرمایه گذاران و انبوه سازان به ساخت و ساز در بافت فرسوده تشویق شوند. به این ترتیب می توان از پتانسیل بالای این بافت در راستای تولید مسکن مناسب، استفاده کرد.
سیاست کلی این است که به جای ساخت شهرهای جدید، از این بافت استفاده شود. چرا که زیرساخت و روبنای کافی در این بافت وجود دارد و دیگر نیازی به صرف هزینه های بالا برای ساخت شهرهای جدید نیست.
اما باید در نظر داشت که این خانه ها باید به نحوی ساخته شوند که در نهایت جوابگوی نیاز طبقات کم درآمد جامعه باشند. به این معنی که ساخت خانه های لوکس و بزرگ متراژ مورد توجه نیست. بلکه باید به سمت ساخت واحدهای نقلی و متناسب با نیاز این طبقه حرکت کرد.
