تا پیش از این اعلام شده بود که مدت زمان انتظار برای خانه دار شدن در تهران، برای یک کارمند ساده، حدود ۹۰ سال است. اما حالا که امیدواری به اجرای برجام بیشتر شده و سرعت رشد قیمت مسکن نیز رو به کاهش رفته است، به نظر می رسد که مدت زمان انتظار به ۶۰ سال رسیده است.
به گزارش پرشین سازه ، آمارها نشان می دهد که افزایش درآمد خانوارها باعث شده که بتوانند با تورمی که کاهش داشته، هماهنگ شوند و به این ترتیب راحت تر بتوانند خانه بخرند.
البته تمام این آمارها به هیچ وجه نشان دهنده ی بهبود شرایط نیست. از سال ۹۶ تا به امروز، ثبات اقتصادی چندانی بر کشور حاکم نبوده و بررسی همین موضوع مسکن به خوبی نشان می دهد که توان اقتصادی خانواده ها چقدر بوده است.
چقدر باید منتظر خرید مسکن ماند؟!
همان طور که گفتیم، آمارهای قبلی نشان می داد که مدت زمان انتظار برای خرید مسکن حدود ۹۰ سال برای یک خانوار کارمندی بود. در سال ۱۳۹۴، متوسط قیمت هر متر مربع مسکن در کل کشور، حدود ۱ میلیون و ۴۰۰ هزار تومان بود.
اگر یک خانواده، کل درآمد سال خود را برای خرید مسکن کنار می گذاشت، می توانست ۱۹.۴ متر مربع مسکن خریداری کند.
اما سال ۱۳۹۶ از راه رسید و قیمت مسکن دچار انفجار شد و روند صعودی آن تا به امروز نیز ادامه پیدا کرده است. البته باید در نظر داشت که در همان زمان ها هم قدرت خرید مردم انقدر پایین نبود و می توانستند با درآمد سالانه ی خود، چندین متر مربع زیربنا خریداری کنند.
در سال ۱۴۰۰، قیمت مسکن دوباره دچار جهش شدید شد و به متری ۱۱ میلیون و ۸۰۸ هزار تومان در کل کشور رسید. اما درآمدها همچنان پایین باقی مانده بود و افراد می توانستند با درآمد سالانه ی خود، صرفا ۹.۵ متر مربع زیربنا بخرند. به عبارت دیگر، رشد قیمت مسکن دو برابر رشد درآمدها بود. این روند در سال بعد نیز تکرار شد و به کمترین میزان خود رسید.
در مهر ماه سال ۱۴۰۱، شاهد افزایش بیشتر قیمت مسکن تهران بودیم. به نحوی که هر متر مربع به شکل میانگین، بیش از ۵۵ میلیون تومان قیمت گذاری می شد.
تمام نکاتی که ذکر شد، مربوط به زمانی است که خانوارها تمام درآمد خود را صرف خرید مسکن کنند. اما در صورتی که هزینه های جاری خانواده از درآمدشان، کسر شود؛ قدرت خریدشان از این هم کمتر می شود. به عبارت دیگر، خانواده های ایرانی در سال ۹۴، بعد از کسر هزینه ها، می توانستند سالی ۱.۱ متر مربع خریداری کنند. این متراژ در سال ۱۴۰۰ به حدود ۱.۷ متر مربع رسیده است.
حالا و در سال ۱۴۰۲، این متراژ به کمتر از ۱ متر رسیده است و دیگر کمتر کسی می تواند رویای خرید خانه را در سر بپروراند. تنها راهکار موجود، رشد ساخت و ساز واحدهای طرح نهضت ملی مسکن است.
در صورتی که یک خانواده ی شهری بخواهند خانه ای با متراژ ۸۰ متر مربع خریداری کنند، بیش از ۶۰ سال باید منتظر بمانند. البته اعداد و ارقامی که ذکر می شود، دقیق نیست چرا که بیش از ۶ ماه است که آمارهای واقعی در خصوص قیمت مسکن منتشر نشده است و حدس هایی که در مورد قیمت مسکن زده می شود، صرفا بر اساس گزارش های میدانی است.
این مدت انتظار ۶۰ ساله، طبیعتا بعد از کسر هزینه های رایج خانواده است. در سال ۹۴، بدون کسر این هزینه ها، یک خانواده می توانست با مدت زمان انتظار ۴.۱ ساله، خانه ای خریداری کند. در سال ۹۶ نیز این زمان به ۳.۵ سال کاهش یافت اما دوباره در سال ۱۴۰۰، شاهد افزایش مدت زمان انتظار به ۸.۴ سال بودیم.
نکته ی جالب توجه این جاست که تا قبل از سال ۹۶، حتی با کسر هزینه های جاری خانواده، باز هم مدت زمان انتظار برای خانه دار شدن، چندان بالا نبود. مثلا یک خانواده در سال ۹۴ و بعد از کسر هزینه ها، فقط باید ۵.۳ سال در انتظار صاحبخانه شدن می ماند.
حالا که قیمت مسکن سرسام آور شده و دستمزدها، همچنان کفاف زندگی خانوارهای کارمندی و کارگری را نمی دهد، به نظر می آید که صاحبخانه شدن، بیش از گذشته تبدیل به یک رویا و آرزو شده است.
