در دل تاریخ و هویت ایران، اصفهان همچون نگینی بی‌مانند می‌درخشد. شهری با ۱۹۳۶ هکتار بافت تاریخی که نه تنها در کشور، بلکه در سطح جهانی نیز کم‌نظیر است. به گزارش پرشین سازه؛ معاون شهرسازی و معماری شهردار اصفهان در نشستی تخصصی که با هدف بررسی مسائل حوزه ساخت‌وساز شهری و ارائه راهکارهای اجرایی در منطقه ۹ برگزار شد، بر یک نکته اساسی تاکید کرد: اگر از اصفهان سخن می‌گوییم، باید آن را موجودی استثنایی و میراثی گران‌بها بدانیم که امانت‌داری آن وظیفه‌ای همگانی است. اما در دل این گنجینه تاریخی، یکی از مهم‌ترین داشته‌ها، نه فقط معماری و تاریخ، بلکه مردم آن هستند؛ مردمی کارآفرین، فعال و پیشرو در صنعتی که بیشترین تاثیر را در شکل‌گیری فضای شهری داشته است: صنعت ساختمان.
صنعت ساختمان؛ موتور بومی‌سازی و رشد در اصفهان
در شرایطی که بسیاری از صنایع کشور وابستگی جدی به واردات و منابع ارزی دارند، صنعت ساختمان در اصفهان با تکیه بر بیش از ۹۵ درصد بومی‌سازی، به عنوان مزیت نسبی این شهر شناخته می‌شود. وجود نیروی انسانی متخصص، تولید مصالح درون‌مرزی، بازار فروش فعال، و طراحان و سازندگان مجرب، زنجیره‌ای کامل از ایده تا اجرا را در این حوزه شکل داده است.
این صنعت نه تنها توان رقابتی دارد، بلکه ظرفیت آن به عنوان پیشران توسعه پایدار شهری نیز شناخته می‌شود. با این حال، معاون شهردار اذعان دارد که کیفیت و سرعت خدمات شهرسازی هنوز متناسب با ظرفیت‌های این صنعت و فضای موجود در شهر نیست و کاستی‌هایی جدی در این حوزه وجود دارد؛ کاستی‌هایی که البته تنها به عملکرد شهرداری محدود نمی‌شود و حاصل مجموعه‌ای از عوامل بین‌نهادی است.
نیمه دوم سال در انتظار اتفاقی تازه
برنامه‌ریزی‌ها برای عبور از وضعیت فعلی آغاز شده است. حسام‌نژاد از تدوین برنامه‌هایی زیرساختی برای بهبود شرایط شهرسازی خبر داده و وعده داده است که در نیمه دوم سال جاری، شاهد تحولی چشمگیر در این حوزه خواهیم بود. به گفته وی، هماهنگی مثال‌زدنی میان نهادهای تصمیم‌گیر، از جمله کمیسیون ماده ۵، نویدبخش بستری مساعد برای اجرای این برنامه‌هاست. هماهنگی‌ای که به گفته وی، در چهار دهه اخیر بی‌سابقه بوده است.
در همین راستا، پروژه‌های کلیدی برای توسعه زیرساخت‌ها در حال آماده‌سازی است و مناطق ۲، ۹ و ۱۱ و بخش‌هایی از منطقه ۱۳ به عنوان محورهای توسعه اکولوژیک شهر شناسایی شده‌اند. به ویژه منطقه ۹ که هم از ظرفیت‌های بومی برخوردار است و هم در مسیر پروژه‌های مهم آب‌رسانی قرار دارد، در اولویت قرار گرفته است.
نگاهی تازه به شهرسازی، نگاهی انسانی تر
مسئولان شهری اصفهان در تلاش‌اند با تکیه بر ظرفیت‌های قانونی از جمله ماده ۱۴، ساخت‌و‌سازها را از صرفا کالبدی بودن خارج کنند و به بستری برای ارتقاء فرهنگ خانواده‌ها تبدیل نمایند. این نگاه، اگر به صورت اجرایی و هدفمند در دستور کار قرار گیرد، به گفته معاون شهردار، در مناطقی چون آتشگاه، میرزا طاهر، ناژوان و بخش‌هایی از منطقه ۱۳، به نتایجی ملموس منجر خواهد شد.
هچنین یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های کلان استان یعنی جاری شدن آب در زایندهرود، در برنامه‌های توسعه‌ای به صورت جدی پیگیری شده و پروژه‌های مرتبط با آب‌رسانی با سرعت در حال پیشروی است؛ اتفاقی که بی‌شک می‌تواند محرکی حیاتی برای رونق اقتصادی و زیستی شهر باشد.
در نهایت، آنچه از دل این سخنان برمی‌آید، چشم‌اندازی روشن برای شهری است که هم در تاریخ ریشه دارد و هم در نوآوری. اگر وعده‌ها به بار بنشیند، اصفهان نه تنها در معماری گذشته‌اش می‌درخشد، بلکه در آینده‌اش نیز الگویی برای توسعه پایدار و شهری هوشمند خواهد شد.
