در همایش ملی کار، سخنان وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی نوری تازه بر دغدغه‌ای قدیمی انداخت: مسکن کارگری. احمد میدری با تاکید بر جایگاه کلیدی کارگران در ساختار اقتصادی و اجتماعی کشور، گفت که آنان نه تنها نیروی تولید، بلکه موتور محرک اصلاحات اجتماعی‌اند. وی یادآور شد که کارگران در تاریخ معاصر ایران پیشتاز مطالبات عمومی چون آموزش رایگان و بهداشت همگانی بوده‌اند و خواسته‌هایشان هرگز صرفا صنفی نبوده، بلکه برخاسته از درک عمیق‌شان نسبت به سرنوشت کل جامعه است.
میدری تصریح کرد که بدون نقش‌آفرینی جدی تشکل‌های کارگری، اصلاحات ساختاری در حوزه‌های مالیاتی، آموزشی و اجتماعی در حد شعار باقی خواهد ماند. او با نگاهی عمل‌گرایانه، ضرورت طراحی سناریوهای اجتماعی با محوریت کارگران را مطرح کرد تا این قشر کلیدی صرفا مخاطب تصمیمات نباشد، بلکه خود بخشی از فرآیند تصمیم‌سازی شود.
خانه‌ای برای کارگر، مسئولیتی برای دولت
در یکی از مهم‌ترین بخش‌های سخنان خود، میدری تحقق مسکن کارگری را نیازمند همکاری گسترده میان دولت، نهادهای دانشگاهی و تشکل‌های کارگری دانست. او تاکید کرد که مسکن، فقط یک نیاز مادی نیست، بلکه پیوندی میان امنیت روانی، کرامت انسانی و توانمندی اقتصادی طبقه کارگر است. در همین راستا، همایش‌های ملی کار باید به سکویی برای انتقال ایده‌ها و نوآوری‌های اجتماعی بدل شوند، نه محلی برای تکرار کلیشه‌ها.
در همین فضا، معاون وزیر راه و شهرسازی از اقدامی ملموس خبر داد: تامین پنج هزار و چهارصد هکتار زمین برای ساخت حدود ۱۵۰ هزار واحد مسکونی ویژه کارگران. حرکتی که اگر به‌درستی پیش برود، می‌تواند یکی از گره‌های قدیمی در حوزه رفاه کارگری را باز کند و نقطه امیدی در میان تورم و دغدغه‌های معیشتی فراهم آورد.
علی بابایی کارنامی، رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس نیز در این همایش بر ضرورت گفت‌وگو در نظام حکمرانی جدید تاکید کرد. به اعتقاد وی، پیشرفت اقتصادی کشور در گروی بازنگری در قوانین کار است؛ قوانینی که باید از چالش‌های دهه‌های گذشته عبور کرده و با تحولات فناوری، اقتصاد دیجیتال و نیازهای واقعی امروز هماهنگ شوند.
بابایی کارنامی گفت که گفت‌وگو میان کارگران و کارفرمایان نه‌تنها ابزار اصلاح، بلکه نماد احترام به حقوق قانونی است. کارگران باید بتوانند نقد کنند، پیشنهاد بدهند و در تصمیم‌گیری‌هایی که مستقیما به زندگی آنها مربوط است، سهیم باشند. وی همچنین با اشاره به مسیرهای طی‌شده در چهل سال گذشته، خاطرنشان کرد که تجربه‌های گذشته می‌توانند راه را روشن کنند، به شرط آنکه با سیاست‌های مدرن و مبتنی بر تعامل حرکت کنیم.
مسکن کارگری امروز دیگر تنها یک مطالبه صنفی نیست؛ بلکه نشانه‌ای از عزم ملی برای بازتعریف عدالت اجتماعی است. همراهی دولت، دانشگاه، نهادهای مردمی و خود کارگران، می‌توانند این آرزوی دیرینه را از شعار به واقعیت تبدیل کند. ایران برای توسعه پایدار نیازمند نیروی کاری با انگیزه و امن است؛ خانه‌ای امن، نقطه شروع همین مسیر است.
