حالا که قیمت مسکن تا این حد بالا رفته و شهرهای بزرگ از فشار جمعیت در حال انفجار هستند، هیچ راه دیگری به جز ساخت واحدهای مسکونی کوچک متراژ باقی نمانده است.
به گزارش پرشین سازه ، یکی از اعضای شورای شهر تهران ضمن اشاره به این موضوع، خاطرنشان ساخت که در حال حاضر، ساخت مسکن کوچک متراژ یک واقعیت غیرقابل انکار است. مهدی اقراریان می گوید که سیاست های سختگیرانه ای که در حوزه ساخت و ساز وجود دارد، باید تغییر پیدا کند؛ چرا که اصلاً پاسخگوی نیاز بازار نیست.
این عضو شورای شهر تاکید کرد که چنین رویه ای، از عدالت شهری به دور است و حق انتخاب شهروندان را سلب می کند. در حال حاضر سیاست های شهرسازانه به نحوی است که اجازه ساخت واحدهای کوچک متراژ داده نمی شود و برای هر نفر، سرانه ای در نظر گرفته شده است. این در حالیست که برای شهری مثل تهران، نمی توان چنین سیاست هایی را لحاظ کرد.
به دلیل مشکلات اقتصادی و کمبود شغل در شهرهای کوچک، بسیاری از ایرانیان به پایتخت مهاجرت کرده اند اما سوال اینجاست که آیا شهر تهران، ظرفیت پذیرش این جمعیت را دارد؟! افزایش جمعیت در طی سال های گذشته مشکلات زیادی از جمله گرانی مسکن، ترافیک، آلودگی و غیره را پدید آورده است. این در حالیست که حتی اجازه ساخت مسکن کوچک متراژ برای متقاضیان مسکن هم داده نمی شود.
اقراریان اعلام کرد که در تمام دنیا، ساخت مسکن ۳۰ الی ۴۰ متری پذیرفته شده است. البته باید در نظر داشت که در کشورهای مختلف دنیا، واحدهای کوچک متراژ به شکل کلونی ساخته نمی شوند و معمولا در ترکیب شهری گنجانده می شوند تا پاسخگوی نیازهای مختلف شهروندان باشند.
یکی دیگر از دلایل تاکید اقراریان به ساخت مسکن کوچک متراژ این است که نباید فرصت انتخاب را از شهروندان دریغ کرد. وی خاطرنشان ساخت که برخی از افراد ترجیح می دهند که در واحدهای ۳۵ متری مالک باشند و سکونت کنند تا اینکه مستاجر یک واحد ۱۰۰ متری باشند. قوانین نباید دست و پای چنین انتخاب هایی را ببندد.
در حال حاضر اساساً واحدهای کوچک متراژ وجود خارجی ندارند و سیاستی هم برای آنها درنظر گرفته نشده است. در نتیجه، به نظر می آید که نیاز بخش بزرگی از شهروندان نادیده گرفته شده!
این عضو شورای شهر تهران در ادامه به سیاست های غلط شهرسازانه اشاره کرد و خاطرنشان ساخت که در حال حاضر، رویکرد یکسان سازی وجود دارد. اصلاً انعطافی وجود ندارد و نیازهای مختلف بازار دیده نمی شود. در تمام دنیا با توجه به سیستم عرضه و تقاضا پیش می روند که ترکیبی از واحدهای کوچک، متوسط و بزرگ متراژ است.
واقعیت اینجاست که در حال حاضر، بسیاری از متقاضیان مسکن اصلاً توان خرید واحدهای بزرگ را ندارند و اگر سیاستگذاران می خواهند مشکل مالکیت شهروندان را حل کنند و مردم را صاحبخانه نمایند، باید به ساخت واحدهای کوچک تن دهند و نیاز این بخش از جامعه را هم در نظر بگیرند.
اقراریان در ادامه تصریح کرد که آسیب های اجتماعی ناشی از بی برنامگی در مسکن سازی خیلی زیاد خواهد بود و باید نسبت به آنها واکنش درست نشان داد. در برخی از مناطق، فقط به جنبه اقتصادی ساخت و ساز توجه می شود و اصلاً در نظر نمی گیرند که در طولانی مدت، چنین ساخت و سازهایی چه بحران هایی به وجود خواهد آورد.
یکی از سیاست های دولت برای دور زدن این موضوع، تشویق به حاشیه نشینی و ساخت شهرهای جدید بود. اما واقعیت اینجاست که بسیاری از شهرهای مزبور، اساساً یک خوابگاه بزرگ به حساب می آیند و اصلاً زیرساخت های کافی برای سکونت ندارند.
در حال حاضر، قوانین بازار مسکن ناکارآمد هستند و حتی قوانینی مثل جهش تولید مسکن، مقابله با احتکار و ساماندهی بازار اجاره هم نتوانسته اند به شکل موفقیت آمیزی اجرا شوند. در این روزها، حکمرانی بازار مسکن بسیار آشفته است و به همین دلیل، بحران های متعددی در آن رخ می دهد.
اقراریان در پایان صحبت های خود تاکید کرد که گرچه ساخت مسکن کوچک متراژ لازم و ضروری است اما یک راهکار موقت به حساب می آید و به تنهایی کافی نیست. دولت نباید از زیر بار مسئولیت های خود شانه خالی کند و سیاستی برای مسکن سازی نداشته باشد. ساخت مسکن کوچک متراژ، پاسخی به نیاز متنوع بازار مسکن است.
وی بار دیگر به عدالت شهری اشاره کرد و خاطرنشان ساخت که بدون تنوع ساخت و ساز، این مهم محقق نخواهد شد. البته نباید بدون در نظر گرفتن زیرساخت های شهری، اقدام به ساخت واحدهای کوچک متراژ کرد.
