بارها هشدار داده شد که سطح ساخت و ساز مسکن در تهران به شدت کاهش پیدا کرده اما آمارهای اخیر نشان می دهد که در سال ۱۴۰۲، کمترین تعداد واحدهای مسکونی از سال ۸۵ به این سو، وارد بازار مسکن تهران شده اند.
به گزارش پرشین سازه ، سازندگان ساختمانی مدت هاست که انگیزه خود را برای ساخت و ساز از دست داده اند اما آمارهای شهرداری از صدور پایان کار آپارتمان در تهران به شکل دیگری، مؤید این موضوع است. گفته می شود که در سال ۱۴۰۲، کمترین تعداد واحد مسکونی به بازار مسکن وارد شده که از سال ۸۵ بی سابقه بوده است.
کل واحدهایی که در سال گذشته موفق به اخذ پایان کار شده اند، فقط ۱۷ هزار واحد مسکونی بوده است. این تعداد واحد مسکونی معادل معاملات مسکن در ۱.۵ ماه در سال ۹۰ است.
وقتی که ساخت و ساز کاهش پیدا کند، طبیعتاً واحدهای قابل فروش نیز به طرز قابل توجهی کم می شوند و وضعیت را بغرنج می سازند. گشت و گذاری کوتاه در پلتفرم های آنلاین ارائه مسکن نشان می دهد که در حال حاضر نیز تعداد واحدهای نوساز عرضه شده به شدت پایین است. در واقع سمت عرضه ساختمان به شدت ضعیف شده و همین عامل بر آتش گرانی ها دمیده است.
از سال ۹۶ به این طرف نیز، همواره با جهش های مداوم قیمت مواجه بوده ایم که وضعیت خرید مسکن برای متقاضیان را مدام سخت‌تر میکرد. تورم نهاده های ساختمانی نیز باعث کاهش تولید مسکن شد و به این ترتیب، چشمه تولید و عرضه مسکن خشک شد و امروز به این وضعیت افتاده است.
آمارهای شهرداری که نشان می دهد در سال ۱۴۰۲ کلاً ۱۷ هزار واحد مسکونی موفق به دریافت پایان کار شده اند، وضعیت اسف‌بار این روزهای بازار مسکن را به خوبی نشان می دهد. البته ناگفته نماند که بسیاری از واحدهای مسکونی بدون دریافت پایان کار وارد بازار مسکن می شوند اما باز هم می توان به این آمارها استناد کرد و در نظر داشت که تعداد واحدهای نوساز عرضه شده به بازار، تا چه حد کاهش پیدا کرده است.
روند افول ساخت و ساز را از طریق همین آمارهای شهرداری دنبال کرد و متوجه شد که در طی این سال ها، چه اتفاقی برای بخش تولید مسکن افتاده است.
این در حالیست که با شروع دهه ۹۰ و رونق ساخت مسکن، فقط در عرض ۴۵ روز حدود ۱۷ هزار واحد مسکونی در تهران خرید و فروش شد. این آمارهای جذاب معاملات مسکن نشان می دهد که در آن زمان چقدر ساخت و ساز رونق داشته است. بررسی ها نشان می دهد که از کل این ۱۷ هزار معامله، ۵۰ درصد به واحدهای نوساز مربوط بوده است.
حالا کل واحدهای ساخته شده در عرض یک سال، به زحمت به رقم معاملات مسکن در آن سال ها می رسد و نشانگر این است که سقوط ساخت و ساز مسکن کاملاً جدیست. از سال ۹۳، اولین چشمه از رکود تولید مسکن مشاهده شد و در سال های بعد، این روند به بیشترین حد خود رسید. به نحوی که حالا رکود سنگین بر صنعت ساختمان سازی سایه افکنده است.
گفته می شود در سال ۱۳۸۵، کل واحدهایی که موفق به دریافت پایان کار شده بودند به ۶۶ هزار فقره می رسید. در سال ۹۱، کل این واحدها ۵۱ هزار فقره بودند. از سال ۹۶ به این سو، بانک مرکزی گزارش تحولات بازار مسکن تهران را منتشر کرده است. البته از مرداد امسال انتشار این گزارش ها متوقف شده که اتفاقاً موضوع بی سابقه ای هم نیست و قبل از آن نیز بارها پیش آمده بود.
گفته می شود که در مرداد ماه سال ۹۷، ۱۷ هزار و ۹۸۴ واحد مسکونی در شهر تهران معامله شد که از این میان، ۴۶.۷ درصد به معاملات واحدهای نوساز اختصاص پیدا کرده بود. در مرداد سال قبل این درصد حدود ۵۱.۵ درصد بوده است. بنابراین می بینیم که سال به سال از سهم واحدهای نوساز در معاملات مسکن کاسته شده است.
از آن آمارهای جالب توجه دهه ۸۰ و اوایل ۹۰، حالا به ماهانه ۳ هزار و ۷۰۰ فقره معامله در تهران رسیده ایم. گفته می شود که سهم کلی واحدهای نوساز از معاملات مسکن فقط ۲۷.۲ درصد بوده است. این موضوع بیانگر دو چیز است: تعداد واحدهای نوساز عرضه شده کاهش پیدا کرده و همچنین قدرت خرید مردم نیز برای خرید واحدهای نوساز کمتر شده است.
علاوه بر این، نمی توان به سادگی از کاهش عجیب معاملات مسکن در طی سال ۱۴۰۲ نیز به سادگی عبور کرد. کاهشی که وضعیت وخیم بازار را به خوبی منعکس می کند و نشان می دهد که یکی از اصلی ترین پیشران های اقتصاد کشور، روزهای خوبی را پشت سر نمی گذارد.
