در طی سال های گذشته، تمام تمرکز دولت بر آبادسازی پایتخت بوده و این رویکرد، نه تنها منجر به بهبود وضعیت تهران نشده بلکه شرایط دیگر شهرهای ایران را به وخامت کشانده است. به همین دلیل است که بخش زیادی از جمعیت ایران به سمت تهران سرازیر شده اند و این موضوع، مشکلاتی مثل مسکن را ایجاد کرده است. حالا خیلی از شهروندان تهرانی ناچارند برای اجاره یک اتاق خواب کوچک، مبالغ هنگفتی را پرداخت کنند.
به گزارش پرشین سازه ، جستجویی کوتاه در پلتفرم های انتشار آگهی مسکن نشان می دهد که هنوز هم طرفداران اجاره اتاق خواب زیاد هستند. برخی از موجران، اتاق خوابی با سرویس و آشپزخانه مشترک اجاره می دهند و مبالغ زیادی از مستاجر خود دریافت می کنند.
واقعیت اینجاست که چنین شرایطی برای موجر خیلی به صرفه تر است چرا که می توانند از هر یک از مستاجران خود، مبلغی جداگانه دریافت کند و به این ترتیب، سود خود را بالاتر ببرد.
تحقیقات نشان داده که خیلی از این اتاق ها، اساساً جای مناسبی برای زندگی نیستند و نباید چنین مبالغی برای اجاره آن ها دریافت شود اما در شرایطی که متقاضیان این اتاق ها زیاد هستند، کار دیگری نمی توان انجام داد.
اجاره های غیرمنطقی برای اتاق هایی که نه کیفیت لازم برای زندگی دارند، نه سطح خوبی از امکانات و رفاه را دارا می باشند، نشان می دهد که وضعیت این بازار تا چه حد به قهقرا رفته است. اساساً شأن شهروندان ایرانی این نیست که در چنین اتاق هایی زندگی کنند اما متاسفانه شرایط وخیم بازار مسکن باعث شده که خیلی از مستاجران به چنین شرایطی تن بدهند و حتی مبالغ هنگفتی هم بابت اجاره آن ها پرداخت نمایند.
مثلا در محله منیریه که در جنوب تهران واقع شده، سوئیتی ۳۰ متری که قدیمی ساخت می باشد و فاقد اتاق خواب است، با قیمت ۳۰۰ میلیون تومان رهن و ماهانه ۵ میلیون اجاره آگهی شده است. جالب توجه اینجاست که عکس های مندرج در آگهی با اطلاعاتی که توسط مالک درج شده سنخیت ندارد. واحد مزبور کاملا قدیمی ساخت به نظر می آید اما مالک سال ساخت آن را ۱۴۰۰ عنوان کرده است.
اگر کمی به سمت مناطق شمال تهران برویم، موردهای عجیب تری را نیز می توان مشاهده کرد. مثلا یک سوئیت ۲۰ متری در ولنجک با قیمت ۳۵۰ میلیون تومان رهن و ماهانه ۱۰ میلیون تومان اجاره آگهی شده است. البته لازم به ذکر است که سوئیت مزبور، ظاهری به روز و تمیز دارد اما امکاناتی مثل آسانسور، انباری و پارکینگ ندارد.
یک واحد دیگر که در تهرانپارس شرقی واقع شده و فقط ۳۰ متر دارد و روی پشت بام واقع شده، ۱۰۰ میلیون تومان رهن و ماهانه ۴ میلیون اجاره دارد. گفته می شود که این سوئیت خرپشته در یک زیربنای ۱۰۰ متری واقع شده است.
نگاهی دقیق به سوئیت ها و اتاق خواب های آگهی شده نشان می دهد که بسیاری از آن ها در بالکن، زیرهمکف یا پشت بام یک ساختمان قدیمی واقع شده اند و اساساً واحدی جداگانه به حساب نمی آیند. طرح تفضیلی شهر تهران، اجازه ساخت واحدهای ریزمتراژ را نمی دهد. بنابراین اگر با چنین آگهی هایی برخورد کردید، بدانید که شرایط واحد مزبور به همین شکل است و احتمالآً بخشی از یک خانه قدیمی محسوب می شود که درب جداگانه ای دارد.
مثلا یک سوئیت زیرهمکف ۱۵ متری که مشخصا در گذشته زیرزمین منزل بوده، در محله خاک سفید با رهن ۱۰۰ میلیون تومان و اجاره ۱ میلیونی آگهی شده است. لازم به ذکر است که با کمی جستجو می توان اتاق های خیلی کوچک تری هم پیدا کرد که عملاً فقط جای خواب محسوب می شوند اما اجاره ی خیلی بالایی دارند.
مثلا در محله سنگلج، یک اتاق ۱۲ متری با رهن ۵۰ میلیون و اجاره شش میلیونی آگهی شده است. در محله یوسف آباد، یک اتاق ۱۰ متری، ۲۰۰ میلیون تومان رهن و ماهانه ۴ میلیون اجاره دارد.
برای اجاره یک اتاق ۱۵ متری در مجیدیه، باید مبلغ ۱۵۰ میلیون رهن کامل پرداخت کرد. در محله شوش، یک اتاق ۱۵ متری، ۱۵ میلیون تومان رهن و ماهانه ۵ میلیون اجاره دارد. گرچه قیمت ها در نقاط مختلف تهران متفاوت است اما یک وجه اشتراک بارز دارند: مبالغ تعیین شده توسط مالک، به هیچ وجه با کیفیت اتاق ها و سوئیت ها سنخیت ندارد و بیش از حد غیرمنطقی است.
همین شرایط باعث شده که بسیاری از شهروندان تهرانی به شهرهای حاشیه ای روی بیاورند و مبلغی که باید برای اجاره یک اتاق در تهران بپردازند، معادل اجاره یک واحد کامل و تمیز در شهرهای اطراف است. البته هجوم تقاضا به شهرهای اقماری باعث به هم خوردن بازار اجاره این شهرها نیز شده و مشکلات را دوچندان کرده است.
