برخلاف آن چیزی که برخی از کارشناسان مسکن اعلام کرده اند، آسمان خراش سازی باعث خانه دار شدن مردم نخواهد شد. برخی می گویند که باید توسعه افقی شهرها را مدنظر داشت تا بلاخره بتوانیم بر مشکل مسکن فائق آییم.
به گزارش پرشین سازه ، طرح های مختلفی مثل مسکن مهر و نهضت ملی اجرا شدند تا بتوانند اقشار ناتوان و کم درآمد را صاحبخانه کنند اما نباید رویکرد بلندمرتبه سازی را دنبال نمایند چرا که این شیوه ها، به خانه دار کردن مردم منجر نخواهد شد.
سال هاست که نماد شهرهای بزرگ دنیا، آسمان خراش های بلندی است که از هر زاویه ای به چشم می آیند. کافیست نگاهی به شهرهایی مثل توکیو یا نیویورک بندازید تا متوجه شوید از چه سخن می گوییم. در ایران نیز، سال هاست که ساخت برج ها و ساختمان های بلند در دستور کار قرار گرفته اما حالا گفته می شود که این رویه غلط است و باید به دنبال ساخت خانه های ویلایی و توسعه افقی شهرها باشیم.
کارشناسان مخالف بلندمرتبه سازی، شش بحران و آسیب را برای این ساختمان ها در نظر گرفته اند که شامل آسیب های فیزیولوژیکی، مشکلات ترافیکی، آسیب های اقتصادی و اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی-بصری می شوند.
در کنار این موضوعات، با افزایش بلندمرتبه سازی، خطرات دیگری همچون رواج بیماری های تنفسی، انتقال بیماری های واگیردار، افزایش تصادفات و…نیز افزایش می یابد. صرف نظر از اینکه با این کار، قیمت زمین و مسکن بالا رفته و دلالان دوباره بر این حوزه مسلط می شوند. برخی نیز می گویند که ساخت برج های بلند چند طبقه با فرهنگ ایرانی سازگار نیست. به همین دلیل، باید این روند کاهش پیدا کند. حتی گفته می شود که با بلندمرتبه سازی، وزش باد کاهش یافته و دمای شهر به شکلی غیرطبیعی بالا می رود.
یکی دیگر از خطرات بزرگ بلندمرتبه سازی، ریسک های آن به هنگام وقوع زلزله است. یک زلزله هفت ریشتری می تواند تهران را تخریب کرده و فاجعه بیافریند. فرض کنید که این ساختمان های بلندمرتبه در کوچه ها و محله های تنگ و باریک تهران ساخته شوند. با یک زلزله کوچک، این ساختمان ها روی هم سقوط کرده و جان انسان ها را به خطر می اندازند. نکته هشداردهنده اینجاست که به دلیل باریکی معابر، امکان قفل شدن آن ها بعد از زلزله وجود دارد و به این ترتیب، دیگر فرصت امدادرسانی هم وجود نخواهد داشت.
نباید فراموش کرد که ایران یک کشور زلزله خیز است، بنابراین اصرار به ساخت چنین ساختمان هایی می تواند در نهایت فاجعه بیافریند.
یکی دیگر از مشکلات بلندمرتبه سازی در ایران، عدم رعایت ضوابط و قوانین اینگونه ساخت و سازهاست. واقعیت اینجاست که قوانین کشور، نظارت دقیقی روی ساخت و ساز ندارند. کافیست نگاهی به وقایع تلخ این سال ها از جمله متروپل بندازیم تا ببینیم که این ضوابط فنی و ایمنی ساخت، به هیچ وجه مورد توجه مهندسان و سازندگان نیست.
در همان سالی که متروپل فرو ریخت، برخی از مسئولین دولت سیزدهم از جمله رئیس جمهور و معاون اول وی از محل حادثه بازدید کردند و خبر از فساد گسترده در زمینه احداث این ساختمان دادند. این موضوع بدین معناست که نظارت خاصی روی اجرای ضوابط و قوانین نمی شود و شهرداری ها هم اقدامی در این حوزه ندارند.
افقی سازی مشکل را حل می کند!
با توجه به مجموعه مشکلات بلندمرتبه سازی، بسیاری از کارشناسان و مسئولین دولت سیزدهم اعلام کردند که راهکار حل مشکل، توسعه افقی شهرهاست. واقعیت اینجاست که برخلاف تصور رایج، بلندمرتبه سازی به بستری برای خانه دار کردن مردم تبدیل نخواهد شد و راهکار اصلی در ویلایی سازی نهفته است.
بسیاری از کارشناسان مسکن ضمن تاکید بر این موضوع، خاطرنشان ساخته اند که بهترین راهکار برون رفت از وضعیت کنونی و جبران عقب ماندگی های صنعت ساختمان، افقی سازی است.
آن ها از دولت چهاردهم درخواست کرده اند که در راستای عمل به قانون جهش تولید مسکن، روند تولید مسکن تک طبقه ای را در پیش بگیرد و به این ترتیب، ظرفیت ساخت مسکن را بالا ببرد. تنها از همین راه است که می توان مردم را خانه دار کرد و برای اقشار کم درآمد جامعه، مسکن تهیه نمود.
در روش بلندمرتبه سازی، متقاضیان ناچار هستند که هزینه ها را به صورت کامل پرداخت کنند اما در ویلایی سازی، افراد بسته به بودجه خود می توانند کم کم روند ساخت را تکمیل کنند.
در روش بلندمرتبه سازی، متقاضیان حتی با تکمیل آورده های خود نیز نمی توانند واحد موردنظرشان را تحویل بگیرند و باید در صف تحویل بمانند. بنابراین از هر زاویه ای که به این موضوع نگاه شود، ویلایی سازی بهتری راهکار موجود است.
