وعده‌های مسکن نامزدهای انتخاباتی ریاست جمهوری

انتخابات ریاست جمهوری نزدیک است و از همین حالا، می توان با قطعیت گفت که بخشی از کاندیدها، تمرکز خود را روی حوزه مسکن می گذارند. اما سوال اینجاست که بهترین آینده ای که برای بخش مسکن می توان متصور شد، چیست؟

به گزارش پرشین سازه ، نگاهی به پرونده برخی از کاندیدهای ریاست جمهوری نشان می دهد که هر یک از آن ها در برهه ای از فعالیت خود به ساخت مسکن تاکید داشته اند. مثلا علیرضا زاکانی اعلام کرده بود که سالانه ۳۰۰ هزار واحد حمایتی، صرف نظر از ۱ میلیون مسکن سالانه خواهد ساخت. محمدباقر قالیباف در دوره ریاست خود بر مجلس، قانون جهش تولید مسکن و ساخت ۱ میلیون واحد مسکونی را تصویب کرده بود. حتی سعید جلیلی نیز در دوره های قبلی انتخابات ریاست جمهوری، وعده ساخت مسکن داده بود.

بنابراین به نظر می آید که تمام نامزدهای انتخاباتی به خوبی از اهمیت و حساسیت موضوع مسکن اطلاع دارند. البته در این میان، برخی از کارشناسان مسکن، مخالف نگرش نامزدها به موضوع مسکن هستند و می گویند که مهمترین کار، تقویت سمت تقاضا در بازار است.
کامران ندری، یکی از اعضای هیات علمی دانشگاه امام صادق باور دارد که با این کار و پرداخت تسهیلات کم بهره از سوی بانک ها، می توان وضعیت مسکن را متعادل ساخت.
این استاد دانشگاه و اقتصاددان می گوید که در دوره هایی از ریاست جمهوری که تمرکز روی ساخت خانه بود، تصور می شد که مشکل اصلی از سمت عرضه است. به همین دلیل طرح هایی مثل مسکن مهر و نهضت ملی مسکن اجرایی شد. حتی دولت سیزدهم پا را فراتر گذاشته و وعده ساخت سالی ۱ میلیون واحد مسکونی داد که طبیعتاً به دلیل محدودیت منابع موفق به اجرای آن نشد. در دولت روحانی نیز طرح مسکن اجتماعی و اقدام ملی مطرح شد که ابتر ماندند.
کامران ندری تاکید کرد که برای نتیجه گرفتن از اقدامات خود، باید رویکرد دولت تغییر کند و به جای ساخت مسکن، به بخش تقاضا و تقویت مالی او توجه داشته باشد. چالش اصلی بازار مسکن، کمبود نیست؛ مشکل اینجاست که همان تعداد محدودی از واحدهای مسکونی که ساخته می شوند نیز، خریداری ندارند چرا که قدرت مالی سمت تقاضا پایین است. به همین دلیل است که توانمندسازی بخش تقاضا، مهمترین کاری است که رئیس جمهور آینده و دولت وی باید انجام دهند.
وی در ادامه گفت:

به دلیل تورمی که در اقتصاد رخ داده، قیمت مسکن در ده سال اخیر خیلی رشد کرده و حتی از تورم عمومی هم جلو زده است. در حال حاضر، مردم توان خرید مسکن ندارند و از نگاه بنده، باید سمت تقاضا در بازار مسکن تقویت شود و تمام تلاش های دولت آینده بر افزایش قدرت و توانایی خرید مسکن قرار بگیرد.

بدون کنترل تورم، تلاش ها بی فایده است!

کامران ندری در بخش دیگری از صحبت های خود اعلام کرد که تورم عمومی در وهله اول باید کنترل شود تا افراد با دریافت تسهیلات، بتوانند قدرت خرید خود را افزایش داده و توان بازپرداخت تسهیلات را پیدا کنند.
وی تاکید کرد که تنها راه کاهش نرخ بهره بانک ها، این است که تورم را کنترل کنیم. دومین اتفاقی که باید رخ دهد، تامین مالی مناسب برای خرید مسکن از سوی بانک هاست. به این ترتیب متقاضیان مسکن می توانند واحدهایی ارزان قیمت خریداری کنند و توان بازپرداخت اقساط تسهیلات خود را نیز داشته باشند.
این عضو هیات علمی دانشگاه امام صادق تصریح کرد که با چنین شرایطی است که رشد سرمایه گذاری و تولید را در بلند مدت شاهد خواهیم بود.
وی در ادامه اعلام کرد که اگر دولت قادر به کنترل تورم نباشد، مردم هیچوقت نمی توانند با تورم مسکن پیش رفته و قدرت خرید خود را بالا ببرند. بیشتر تقاضایی که در حال حاضر در بازار مسکن مشاهده می شود، به دلیل عدم داشتن سرپناه نیست. واقعیت اینجاست که مسکن به یک کالای سرمایه ای تبدیل شده و مردم در پی حفظ اموال و دارایی های خود از گزند تورم هستند. به این ترتیب، متقاضیان واقعی مسکن و جوانان خانه اولی از مسیر بازار جا می مانند و هیچوقت قادر نیستند که خانه ای خریداری کنند.
در تمام دنیا مرسوم است که بخش زیادی از قیمت مسکن توسط وام های رهنی بانک ها پرداخت می شود. در واقع دولت و بانک های کشور دست به دست هم می دهند تا متقاضیان مسکن را صاحبخانه کنند. در واقع بهترین راه افزایش توان مالی متقاضیان مسکن همین است. گرچه در کشور ما نیز تلاش هایی برای پرداخت وام مسکن موثر صورت گرفته اما تا زمانی که وضعیت تورم به این صورت است، نمی توانید نرخ بهره های بانکی را پایین آورد و از متقاضیان، توقع بازپرداخت داشت.