در حال حاضر دیگر کسی نمی تواند بدون حمایت های دولت صاحبخانه شود. به همین دلیل است که چشم امید بسیاری از متقاضیان مسکن به طرح های مسکن سازی دولتی است. اما این طرح ها نیز وضعیت مساعدی ندارند و در طی این سال ها، هیچ کدام موفق نشدند که واقعا نیاز به مسکن را برطرف کنند.
به گزارش پرشین سازه ، طرح های دولتی مسکن سازی از عدم محاسبه ی تورم ضربه می خورند. به این معنی که به هنگام محاسبه ی هزینه های ساخت و ساز، وضعیت تورم را در نظر نمی گیرند. در نتیجه، پروژه ها بعد از مدتی تعطیل می شود و در نهایت قیمت مسکن افزایش پیدا می کند.
خیلی از مردم دیگر قادر به خرید مسکن نیستند و ناچارند به اجاره نشینی ادامه دهند. نسل های جدید نیز مدت هاست که خرید خانه را فراموش کردند و به چشم آرزویی دور و دراز به آن نگاه می کنند.
در وضعیت کنونی، تنها راهی که برای متقاضیان مسکن باقی می ماند، ثبت نام در طرح های دولتی مسکن سازی است. اما شرایط ثبت نام در همین طرح ها نیز به قدری دشوار و پیچیده است که دهک های پایین جامعه، نمی توانند از مزیت های آن بهره مند شوند. تجربه ی مسکن مهر و حضور قدرتمند دلالان در بازار خرید و فروش های این واحدها نشان داد که در نظر نگرفتن شرایط دهک های پایین درآمدی، باعث می شود که واحدهای ساخته شده در نهایت به دست دلالان بیفتد.
تکلیف مسکن های حمایتی چه شد؟!
مسکن های حمایتی سال هاست که توسط دولت ساخته می شوند و در قالب طرح های مختلف به اجرا در می آیند. اما نکته ی جالب توجه در مورد این طرح ها، این است که هیچ یک به طور کامل اجرا نشدند. مثلا بعد از ۱۵ سال، هنوز هم تعداد واحدهای ساخته نشده مسکن مهر، قابل توجه است.
ساخت این واحدهای مسکونی به دولت های بعدی به ارث می رسد. معمولا دولت های جدید هم یک طرح مسکن حمایتی به آن اضافه می کنند و در نهایت آن چیزی که باقی می ماند، انبوهی از طرح های دولتی ساخته نشده است.
مسکن مهر مربوط به دوره احمدی نژاد می شود. اما طبیعتا رئیس جمهور وقت موفق نشد که طرح مزبور را به انتها برساند و مسکن مهر به دولت روحانی رسید. دولت یازدهم و دوازدهم نیز طرح اقدام ملی مسکن را در پیش گرفت اما سرنوشتی مشابه مسکن مهر در انتظار این طرح بود.
دولت سیزدهم نیز با طرح نهضت ملی مسکن تلاش کرد که وضعیت مسکن را بهبود دهد اما با گذشت دو سال، هنوز هم خانه ای به متقاضیان تحویل داده نشده!
دولت توجهی به تورم بازار مسکن ندارد
دلیل اصلی شکست طرح های مسکن سازی دولتی این است که اصلا دولت توجهی به تورم موجود در این بازار ندارد. روش کار این طرح ها به این نحو است که متقاضیان باید آورده های خود را به حساب پروژه واریز کنند. این آورده ها به شکل اقساطی و در چند مرحله دریافت می شود. اما مشکل این جاست که گاهی تعداد این اقساط بیشتر می شود. چرا که هزینه های ساخت در طی سالیان افزایش پیدا کرده است. موضوعی که اصلا مورد توجه دولت نیست.
نهاده های ساختمانی هر روز در حال تغییر قیمت هستند و اگر افزایش پیدا کنند، برنامه ریزی های اولیه دولت کلاً به هم می ریزد.
دولت نگاه واقع بینانه ای به هزینه های ساخت ندارد. قیمت تمام شده مسکن را پایین اعلام می کند اما با ورود به روند ساخت و ساز، متوجه می شود که هزینه ها بالا رفته است. در نتیجه، پروژه ها متوقف می شوند. این تاخیر در ساخت، دوباره منجر به گرانی بیشتر واحدهای مسکونی می شود.
مثلا احمدی نژاد اعلام می کرد که با ۷ میلیون تومان برای مردم خانه می سازد. خیلی زود مشخص می شود که چنین وعده ای قابل اجرا نیست. در نهایت، خیلی ها ناچار به انصراف از مسکن مهر شدند.
وضعیت نهضت ملی مسکن نیز چندان تعریفی ندارد. دولت اعلام کرد که هزینه ی ساخت هر متر مربع از این واحدها، ۴ میلیون و ۹۰۰ هزار تومان است. این در حالیست که واقعیت های بازار چیز دیگری می گفت و نشان می دهد این هزینه، حداقل ۱۰ میلیون تومان است. با اعلام قیمت، خیلی از انبوه سازان و سازندگان، رغبت خود برای شرکت در طرح مزبور را از دست دادند.
حالا که بیش از دو سال گذشته و واحدی تحویل داده نشده، امید دهک های پایین درآمدی از خانه دار شدن با این طرح نیز به سراب تبدیل می شود.
لازم است که دولت تمام تلاش خود را برای کاهش مدت زمان ساخت واحدها به کار بگیرد تا قیمت نهایی مسکن مشمول گذر زمان و تورم نشود.
